Ostatni list z Jerozolimy do Janusza Korczaka był datowany na 2 września 1939 roku.

Ostatnim listem wysłanym z Jerozolimy do Janusza Korczaka w 1939 roku był list od Sabiny Damm, datowany na 2 września 1939 roku.

Ostatnim listem wysłanym z Jerozolimy do Janusza Korczaka w 1939 roku był list od Sabiny Damm, datowany na 2 września 1939 roku. List był odpowiedzią na pismo Korczaka z 2 sierpnia 1939 roku.

List ten nigdy nie dotarł do adresata. Został w związku z wybuchem wojny zwrócony przez Jerozolimską pocztę z odpowiednią adnotacją.

Ostatnim listem wysłanym z Jerozolimy do Janusza Korczaka w 1939 roku był list od Sabiny Damm, datowany na 2 września 1939 roku.

Janusz Korczak's handwriting

Letter from Janusz Korczak to his friend, Zrubavel Gilad, from the kibbutz Ein Harod. At the end of this letter, written on August 22, 1939 (just before WWII started), Korczak wrote: Do not answer to this letter, as we will see each other soon. Observe enlarged letters B and P. Over the letters m and n, Korczak used to draw horizontal lines. Also, his "a" is special.

The handwriting is clearly Korczak's, with his typical letters P, B, K, ż (looking like Russian z-з), and R – the latter resembling a 'V'. From his story Death Head (At Midnight).

The handwriting is clearly Korczak's, with his typical letters P, B, K, ż (looking like Russian z-з), and R – the latter resembling a 'V'. From his story Death Head (At Midnight).

Corporal Dot Gets Angry (Kapral Kropka się gniewa) is another well-known Janusz Korczak handwriting.

Corporal Dot Gets Angry (Kapral Kropka się gniewa) is another well-known Janusz Korczak handwriting.

Part of the handwritten copy of Henryk Goldszmit's medical diploma, transcribed from the original held in the archives in 1932, as Korczak had misplaced his own copy of this significant document.

Korczak's letter to the Board of K.P.R. (Kółko Pożytecznych Rozrywek) (Circle of Useful Amusements) about the purchase of the ball. K.P.R. was a core, self-governing initiative that had special finances. It had different divisions as a sports club or a theatre drama group. K.P.R. organized entertainment, games, and other cultural activities. Pöease observe the way Korczak was writing uppercase K, R, and P. 1924.

Letter from Janusz Korczak to his friend, Zrubavel Gilad, from the kibbutz Ein Harod. In the letter written on August 22, 1939.  Just before WWII started, Korczak wrote: Do not answer to this letter, as we will see each other soon. Observe that letter K in Korczak (when signing) is different from the ones he usually uses (V with short supporting "chair leg"). Over the letters m and n, Korczak draws horizontal lines.

Surviving examples of Janusz Korczak's handwriting were, in the majority, saved by his former students and co-workers who left before WWII for Eretz Israel. His correspondence, with his handwriting, consists of 70 letters. These are the only known original handwritten documents by him outside of official records. Janusz Korczak's handwriting was quite distinctive and remained relatively unchanged over the years.

In my opinion, the most characteristic letter written by Korczak is the letter P. Korczak used an uppercase P as a lowercase p. It was clear that he liked writing this letter, which, in his execution, looked more like the number 8 than a P.

Another special letter of Korczak's is the uppercase R. It resembles an enlarged lowercase "r", which in Korczak's handwriting appears as the letter "V".

Korczak seemingly did not like writing the letter K, whether lowercase or uppercase. His K looks like a letter "V" with a short stroke at the bottom. This short stroke, supporting the V, is, in most cases, thicker than the rest. It is evident that Korczak, as if impatient, pressed the pen nib harder.

Perhaps the most difficult to decipher in Korczak’s hand is the letter B; look at the name Bylcia.

Other distinct letters are the uppercase and lowercase J, where the bottom part of the letter—let’s call it the end of the hook—is turned to the right.

Two other special letters of Korczak's are z and ż. In Korczak's (early) execution, they resemble the lowercase "z" written with a loop at the bottom. Apparently, this is how Polish cursive used to be written. To me, it looks like a typical Russian з, which, in the case of the letter ż, he simply crossed through the middle.

Over the letters m and n, Korczak draws horizontal lines. I do not know why.

Korczak’s texts are slightly slanted to the right by 5–10 degrees.

Can fiction be real? – Detective "Death's Head" helps Doctor Goldszmit reclaim the Orphanage at 92 Krochmalna Street.

The handwriting is clearly Korczak's, with his typical letters P, B, K, ż (looking like Russian z), and R – the latter resembling a 'V'.

Literary fiction consists essentially of a product of the author's imagination; in other words, it is not a faithful reflection of facts. However, real people or places do appear in many texts. Yet, the overall relationship between them is most often an artistic creation.
When reading the stories of Doctor Korczak or the former bursary students and educators from the Orphanage on Krochmalna Street, fiction and truth are often intertwined.
How can one uncover the truth within literary fiction?

Uncovering truth in literary fiction involves, in part, searching for and verifying historical facts. Fiction is a tool, but through invented scenarios, dialogues, and additional descriptions, it allows one not only to reach deeper insights but often—by moving away from a dry description of reality—enables the reader to more easily absorb the feelings and ideas of the author or the story's protagonist.

The short story I found in the archive of bursary student Arie (Lejb) Buchner, titled (by archive people) At Midnight, begins with true facts. At Midnight is actually the name of the first chapter. I believe the author actually had a different title in mind, and this one and At Midnight were added by archivists at GFH (Ghetto Fighters' House Museum (Beit Lohamei HaGetaot) in Israel. 

The short story I found in the archive of bursary student Arie (Lejb) Buchner, titled (by archive people) At Midnight, begins with true facts. What is, however, not true is that the story was written by Buchner, as the real author of it is Janusz Korczak.

Who is the author of this story? The bursary student Arie (Lejb) Buchner or his tutor, Janusz Korczak? The handwriting is clearly Korczak's, with his typical letters P, B, ż (looking like Russian z), and R – the latter resembling a 'V'.

The first chapter, At Midnight, – a description of Krochmalna Street late at night and Doctor Goldszmit, a veteran of two wars, on his way to the Orphanage – is not fiction. Naturally, this gives the impression that the rest of the story will also be true, rather than literary fiction.

The fiction, or semi-fiction, begins at the moment when a mysterious figure slips out of the courtyard of the house on Krochmalna Street and inexplicably manages to pass through the locked gate onto the street.

When Doctor Goldszmit reaches his room, he finds a 'Mysterious List' on his desk, which is also the title of the second chapter. Why was the list strange and mysterious? It was a list of court cases. Normally, a court list would contain between 40 and 100 cases of various kinds, but the one on the desk contained only five cases where children had sued themselves; one child, Rubin, had sued himself twice. Was this a joke, or had something extraordinary happened? The astonished Doctor falls asleep, thinking that the next day would bring some explanation.

'The Next Morning,' the title of the third chapter, brings further surprises for the Doctor, who went down to the classroom (meaning the recreation hall) at 7 a.m. and found the children helping to prepare the hall for the morning meal. Everything was in harmony! The dialogues between the children are full of understanding and politeness. The children also resolve previous disputes on their own, which the Doctor supports, saying:
— 'The dispute that arose between you, you have settled successfully. I am very pleased with this.

The gong sounds; the orphanage children (their real names are listed) run down and line up at their usual places at the tables. Prayer. Breakfast begins. The children talk in whispers. Suddenly, a girl unexpectedly stands up and hands a note to Mrs. Stefa (Panna Stefa - Wilczyńska). The Doctor grows anxious—what does this mean?

After breakfast, the review of court cases begins. The children who sued themselves talk about their cases, resolutely explaining their reasons for bringing them to Court and expecting a harsh verdict. All the cases are trivial, and it is clear from the outset that the court will not take them up (according to the existing Code in the Orphan's Home and Our Home in Bielany*).

The mystery of the note handed to Miss Stefa during breakfast remains. The Doctor reads it and is surprised once again. It is not a complaint but, on the contrary, a polite request to make the work easier for others and to establish a new shared interest group. Increasingly agitated, the Doctor puts the note in his pocket and, sounding quite irritated, shouts, 'I know what I am doing!' and heads toward the exit. The Doctor understands that with such a radical change in the behavior of both the children and the staff, there is no longer a place for him as a pedagogue and educator. Everything he had been striving for has, in fact, been accomplished. Maybe to such an extent that he never wanted to!

The Doctor decides to seek advice from a famous detective who lives in the Old Town. The detective is considered the king of detectives and is widely known as 'Death's Head' (Trupia Czaszka). It turns out that 'Death's Head' knows everything. He knows that Doctor G. was raising rascals who have suddenly changed; he also knows everything about every ward and educator. The Doctor's terror grows. The Doctor faints! 'Death's Head' decides to help Doctor Goldszmit. He suspects that the current situation is the result of a fever dream and hypnosis.

Just like Sherlock Holmes, 'Death’s Head' had an assistant—a 'granddaughter' who lived with him. It turned out that both 'Death’s Head' and his assistant frequently wore disguises to gather information and conduct investigations incognito, posing as various people, such as an old man, a widower with a child, or the owner of the Ikor company, all to remain unnoticed and uncover the truth sought by their client, Doctor Goldszmit. This characteristic method of work, as well as the assistance of colleagues from Paris and Rome, allowed him to gain access to the Orphan’s Home, pretending to be a scientific commission visit. Such commissions often visited Korczak’s Orphans’ Home, which is why 'Death’s Head' and his foreign associates had easy and full access to the Home and could conduct their investigation undetected. This highlights the genius and versatility of 'Death’s Head' as the King of Detectives.

What is the truth, and how much truth is in the above fiction by Korczak? Certainly, Doctor (Director) Goldszmit, Miss Stefa, and the children—mentioned by their first and last names (to be verified with Korczakianum)—are real. The Orphan’s Home itself, playfully referred to here as the 'Home of Rascals' (Dom Andrusów), is also accurately described, from the basements to the Recreation Hall where a gong announced meals. The fact that the children attended five different schools is also a true detail.

In the lower left corner, Korczak's R (from the girls´ name Ryfka)– the latter resembling here a V or lower case r.

*The first 99 articles of the Orphan’s Home Code are acquitting articles or those that state: "The Court has not considered the case."
** "Andrus" is a term used playfully toward a person (often a child) who is mischievous and defiant, yet evokes a certain likeness. Synonyms include: rascal, scamp, or little rebel.
*** "Chapeau bas!" to the curator of Korczakianum, Ms. Marta Ciesielska. This French expression, meaning "hats off" (expressing admiration), is a sign of recognition and respect. Thanks to her, I have verified many matters, in many instances correcting the "Who's Who" captions on old photographs, and now the author of the story found at GFH.
**** Jakor or Ikor: IKOR is the name of an actual chemical-pharmaceutical factory, which Janusz Korczak reportedly (according to AI) co-founded with Ludwik Eichler. (According to AI) The use of this name in the story demonstrates how deeply the fiction is rooted in the facts of the Doctor’s life. It might also be typical for Korczak, thus using parts of his pseudo "Ja" and "Kor".
***** Scientific commission – this accurately reflects the nature of the visitations that actually took place at the Orphans’ Home due to Korczak’s innovative pedagogical methods.

****** Mrs. Marta Ciesielska and I, we claim that the story above is the product of Dr. Goldszmit and not written by Arie Buchner.

59 persons are named in the story. Here is an improved list by Mrs. Marta Ciesielska from Korczakianum:

Czy Fikcja może być prawdziwa? - Detektyw "Trupia Czaszka" pomaga Doktorowi Goldszmitowi odzyskać Dom Sierot.

Fikcja literacka polega na tym, że jest właściwie wytworem wyobraźni autora, czyli nie wiernym odzwierciedleniem faktów. W wielu tekstach o Domu Sierot Janusza Korczaka pojawiają się jednak prawdziwe postacie czy miejsca.

Fikcja literacka polega na tym, że jest właściwie wytworem wyobraźni autora, czyli nie wiernym odzwierciedleniem faktów. W wielu tekstach pojawiają się jednak prawdziwe postacie czy miejsca. Całość relacji między nimi jest jednak najczęściej kreacją artystyczną.

Czytając opowiadania, Doktora Korczaka, byłych bursistów/wychowawców z Domu Sierot na Krochmalnej, fikcja i prawda są często przeplatane.

Jak odkryć prawdę w fikcji literackiej?

Odkrywanie prawdy w fikcji literackiej polega cześciowo na szukaniu i potwierdzaniu faktów historycznych. Fikcja jest narzędziem ale poprzez zmyślone scenariusze, dialogi i dodatkowe opisy pozwala nie tylko dotrzeć do głębszych spostrzeżeń, lecz często odchodząc od suchego opisu rzeczywistości pozwala czytelnikowi łatwiej absorbować uczucia i idee autora lub bohatera opowiadania.

 

Kto jest autorem tego opowiadania? Bursista Arie (Lejb) Buchner czy Janusz Korczak? Pismo to oczywiście Korczaka z typowymi literami P, B, K, ż i R. Ta ostatnia R podobna do V a małe ł podobne do r.

Opowiadanie Janusza Korczaka z archiwum bursisty Arie (Lejba) Buchnera. Opowiadanie, nie wiadomo dlaczego zostało przypisane Buchnerowi. O północy to właściwie nazwa pierwszego rozdziału. Sądzę że Korczak miał tak naprawdę inny tytuł na myśli a ten O północy został na chybcika dodany przez archiwistów w GFH, (Ghetto Fighters' House Museum - Beit Lohamei HaGetaot) w Izraelu. Opowiadanie O północy zaczyna się od prawdziwych faktów. 

Tłumaczenie opisu z archiwum GFH na język polski: Z kolekcji Janusza Korczaka: sztuka i opowiadanie zatytułowane O północy, pochodzące ze spuścizny Arie Buchnera, wychowawcy w sierocińcu Korczaka. Buchner najprawdopodobniej napisał opowiadanie, które opisuje noc w sierocińcu, podczas gdy sztuka została prawdopodobnie napisana przez Madzię Markuze-Zeliger, pierwszą sekretarz redakcji gazety Mały Przegląd. 53 strony, rękopis, w języku polskim.

Kto jest autorem tego opowiadania? Bursista Arie (Lejb) Buchner czy Janusz Korczak? Pismo to oczywiście Korczaka z typową litera P, B, j, ż i R. Ta ostatnia R podobna do V. 

Tak że sposób i styl pisania to Korczak na 100%.

Pierwszy rozdział O północy to opis ulicy Krochmalnej pózną nocą i Doktora Goldszmita, weterana dwóch wojen, w drodze do Domu Sierot nie jest fikcją. Oczywiście to daje poczucie że również i reszta opowiadania też będzie prawdziwa, nie fikcja literacka.

Fikcja czy też pół fikcja zaczyna się od chwili gdy jakaś tajemnicza postać wymyka się z podwórza domu przy Krochmalnej i w niewytłumaczalny sposób udaje jej się wyjść na ulicę przez zamkniętą bramę.

Gdy Doktor Goldszmit dociera do swojego pokoju znajduje na biurku Tajemniczą listę która jest również tytułem rozdziału drugiego. Dlaczego lista była dziwna i tajemnicza? Była to lista spraw sądowych. Normalnie lista spraw sądowych zawierała 40-100 spraw różnego rodzaju a ta na biurku tylko pięc spraw gdzie dzieci podały do sadu samych siebie, jedno z dzieci, Rubin podał się dwa razy. Czy to żarty czy coś niezwykłego się zdarzyło? Zdziwiony Doktor zasypia myśląc że jutrzejszy dzień przyniesie jakieś wytłumaczenie? 

Następny Ranek, tytuł trzeciego rozdziału to dalsze zaskoczenie dla Doktora który o godzinie 7-mej zszedł do klasy (chodzi o Salę rekreacyjną) i zastał dzieci które pomagały w przygotowywaniu Sali do porannego posiłku. Wszystko w zgodzie! Dialogi miedzy dziecmi są pełne zrozumienia i uprzejmości. Dzieci równiez same rozwiązują poprzednie spory co Doktor popiera mówiąc: 

            - "Spór który miedzy wami wyniki załatwiliście pomyślnie. Bardzo rad z tego jestem."

Gong, dzieci (prawdziwe nazwiska podane) zbiegają i ustawiają się przy swoich stałych miejscach przy stołach. Modlitwa. Rozpoczyna się śniadanie. Dzieci rozmawiają półszeptem. Nagle jedna dziewczynka niespodziewanie wstaje i podaje kartkę Pani Stefie (Wilczyńskiej). Pan Doktor się niepokoi, co to znaczy?

Po śniadaniu przegląd spraw sądowych. Dzieci które podały się same do sądu opowiadają o swoich sprawach i wyjaśniają rezolutnie przyczyny podania spraw do Sądu i oczekuja wysokiego wyroku. Wszystkie sprawy są błahe i właściwie z góry wiadomo że sąd ich nie podejmie (Według istniejącego Kodeksu w Domu Sierot i Naszym Domu na Bielanach*).

Pozostaje tajemnica kartki podanej Pannie Stefie podczas śniadania. Doktor czyta i znów zaskoczenie. To nie skarga lecz przeciwnie, uprzejma prośba o ułatwienie pracy dla innych i założenie wspólnego nowego kółka zainteresowan. Doktor jeszcze bardziej zdenerwowany chowa kartkę do kieszeni i chyba niezle już poirytowany woła: 

            - "Wiem co robię! 

I kieruje się ku wyjściu. Doktor rozumie ze przy takiej diametralnej zmianie zachowania się dzieci i personalu nie ma dla niego miejsca jako pedagoga i wychowawcy. Wszystko do czego dążył zostało właściwie wykonane, aż za dobrze, do przesady!

Doktor postanawia poradzic się znanego detektywa który mieszka na Starym Mieście. Detektyw uważny jest za króla detektywów i znany powszechnie jako Trupia Czaszka. Okazuje się że Trupia Czaszka wszystko wie. Wie że Doktor G wychowywał łobuzów którzy nagle się zmienili, wie również wszystko o każdym wychowanku i wychowawcy. Przerażenie Doktora wzrasta. Doktor mdleje! Trupia Czaszka postanawia pomóc Doktorowi Goldszmitowi. Podejrzewa że obecna sytuacja to efekt szalonego snu i hypnozy. 

Z kolekcji GFH Janusza Korczaka od bursisty Arie (Lejba) Buchnera O północy zaczyna się od prawdziwych faktów. Dalsze rozdziały jak "Trupia Czaszka" to historia czysto fikcyjna gdzie Doktor zwraca się o pomoc do Króla Detektywów znanego jako Trupia Czaszka. TekstJanusza Korczaka - Henryka Goldszmita.

Trupia Czaszka podobnie jak Sherlock Holmes miał asystentkę, "wnuczkę" która z nim mieszkała. Okazało się że Trupia Czaszka jak i jego asystent(ka) często się przebierali aby zbierać informacje i prowadzić śledztwa incognito, udając różnych ludzi, takich jak starzec, wdowiec z dzieckiem czy właściciel firmy Ikor (JaKor), tylko by pozostać niezauważonym i poznać prawdę poszukiwaną przez klienta, Doktora Goldszmita.

Ta charakterystyczna metoda pracy detektywa Trupia Czaszka, jak również pomoc współpracowników z Paryża i Rzymu pozwala mu na oryginalne wejście do środowiska Domu Sierot jako Komisji naukowej. Takie komisje odwiedzały Dom Sierot Korczaka i dlatego Trupia Czaszka i jego zagraniczni współpracownicy mieli pełny dostęp do Domu Sierot i prowadzić niezauważeni swoje śledztwo. To podkreśla jego geniusz i wszechstronność Trupiej Czaszki jako Króla detektywów.

Wyjaśnienie Snu, Hypnoazy i Metamorfozy.

Co jest prawda i ile w fikcji Korczaka? Oczywiście Doktor (Dyrektor) Goldszmit, Panna Stefa i dzieci wymienione poprzez imiona i nazwiska (do sprawdzenia z Korczakianum). Sam Dom Sierot nazwany tutaj żartobliwie "Domem Andrusów"** opisany dokładnie od suteryn do Sali Rekreacyjnej gdzie gong zawiadamiał o posiłkach. To że dzieci chodziły do pięciu różnych szkół to też prawda.

Imiona i nazwiska dzieci i personelu wymienione w tekscie:
Heniek, Rubin Sa, Estera H, Władek, Pessa, Ruchcia , Aron, Dorka Gelberg, Cesia Naimsowa, Chajcia Virstein, Helena Fajgenbaum, Esterka H., Ita, Ignas, Motek, Bluma, Cukier, Symche, Aleksander, Gold, Ruchla Szrut, Mimcia, Jojne, Bylcia, Dawid, Majer, Estusia, Dora, Mojsie, Salcia, Cesia "Blumaczak", Panna Cesia, Panna Julia, Surcia, "Maryś", Pietrek, Josek, Cesia Naimska, Ita, Lajcia, Ruchla Lipiec, Fulek, Fajgenbaum.

Doktor Goldszmit (Korczak) planował albo może nawet napisał inne rozdziały gdzie opisał Frontowy domek przy samej ulicy Krochmalnej gdzie mieszkał dozorca który był również palaczem, szwalnie gdzie królowała Pani Saba i kuchnie Panny Cesi w suterenie skąd prowadziła winda potrawówka do Sali rekreacyjnej.

Najbardziej, wg. mnie charakterystyczna litera pisana przez Korczaka jest litera P. Korczak używał duże P jako małe p. Widać było że lubi pisać tę literę która była w jego wykonaniu bardziej podobna do cyfry 8 niż do P.

Inna specjalna litera Korczaka to duże R. Przypomina powiekszone małe „r" które w wykonaniu Korczaka wygląda jak litera "V".

Korczak chyba nie lubił pisać litery K, ani małej ani dużej. Jego K to wygląda jak litera "V" z krótką kreską w dolnej części. Ta kreska, podtrzymująca V jest w większości wypadków grubsza od reszty. Widać że Korczak jakby zniecierpliwiony mocniej naciska stalówkę pióra.

Najbardziej chyba trudna do odczytania jest u Korczaka litera B, zobaczcie imię Bylcia. Inna litera to duze i male J gdzie dolna część litery, nazwijmy ją koniec laski, jest odwrócona w prawo.

Inne dwie specjalne litery Korczaka to z i ż. з W wykonaniu Korczaka (wczesnym) przypominają litery pisane małe „z” ale z pętelką na dole. Podobno tak się poprzednio pisało w polskim piśmie odręcznym. Dla mnie to typowe rosyjskie з które w wypadku litery ż po prostu w połowie przekreślał.

Nad literami m i n nakreśla Korczak poziome  kreski. Dlaczego nie wiem.

Kaligrafia była traktowana jako część nauki pisania, ucząc kształtnych, czytelnych liter, z metodą nauczania opartą na elementach składowych liter (np. „laski” i „wężyki”).

* Pierwsze 99 paragrafów Kodeksu Domu Sierot to paragrafy unie­winiające lub takie, które mówią: Sąd sprawy nie rozważał.
** Andrus to określenie używane żartobliwie wobec osoby (często dziecka), która jest psotna, niepokorna, ale wzbudza pewną sympatię. Synonimy to: nicpoń, ananas, łobuziak.

*** "Chapeau bas!", dla kustoszki Korczakianum, p. Marcie Ciesielskiej. Te francuskie powiedzenia "czapki z głów" (wyrażającego podziw) to znak uznania i szacunku. Dzieki Niej upewnilem sie do wielu spraw w wielu wypadkach zmieniając podpisy, "Who is who" na starych fotografiach.

**** Ikor: IKOR to nazwa rzeczywistej fabryki przetworów chemiczno-farmaceutycznych, którą podobno (wg. AI) Janusz Korczak założył wraz z Ludwikiem Eichlerem. Wykorzystanie tej nazwy w opowiadaniu świadczy o silnym osadzeniu fikcji w faktach z życia doktora.

***** Komisja naukowa - trafnie oddaje charakter wizytacji, które rzeczywiście miały miejsce w Domu Sierot ze względu na nowatorskie metody pedagogiczne Korczaka.

Doktor Goldszmir (Korczak) planował albo może nawet napisał inne rozdziały gdzie opisał Frontowy domek przy samej ulicy Krochmalnej gdzie mieszkał dozorca który był również palaczem, szwalnie gdzie królowała Pani Saba L. i kuchnie w suterenie skąd prowadziła winda potrawówka do Sali rekreacyjnej.

 


napisana prawdopodobnie przez Madzię Markuze-Zeliger, która w dzieciństwie była pierwszą redaktorką gazety „Mały Przegląd”.

Madzia nie była bursistką w Domu Sierot ale doskonale znała tamtejsze warunki. Mieszkanie rodziny Markuze przy ulicy Niskiej 16 była właściwie trzecia redakcja Małego Przeglądu oprócz pokoju Korczaka na Krochmalnej i pomieszczeń redakcji przy ulicy Nowolipki 7.

From Janusz Korczaks Orphanage - Play and story titled "At Midnight" or "Death Head".

Z kolekcji GFH Janusza Korczaka: Opowiadanie zatytułowane „O północy” prawdopodobnie pióra Janusza Korczaka. From GFH-collection of Janusz Korczak: A story titled "At Midnight", from the estate of Arie Buchner, who was an instructor at Korczak's orphanage. However, the story was written by Janusz Korczak!

Z kolekcji GFH Janusza Korczaka: Sztuka "Trupia Czaszka" napisana przez Korczaka. The play "Death Skull" was apparently written by Korczak, not by Arie Buchner.

Bursa student, Arie Buchner, in the third row, and Janusz Korczak in the fourth. 

Korczak with reporters on the staff of the youth and children's weekly, "Maly Przeglad" [Polish: Little Review], standing in front of the Orphans Home at 92 Krochmalna Street. In the photo: Arie Einfeld (on the left), Mela Janowski (second from the left), Korczak (third from the left), Madzia Markuze (fourth from the left), and Chaim Burstein (on the right). September 1934.

From the GFH collection of Janusz Korczak: A play and story titled "At Midnight", from the estate of Arie Buchner, who was an instructor at Korczak's orphanage. The story describes life at the children's home. The story was apparently not written by Buchner, but by Goldszmit/Korczak himself.

The story, entitled 'At Midnight,' in the GFH archives describes several aspects of daily life at the Korczak´s Orphanage, including children's applications to the court and foreign visits to the orphanage.

Z kolekcji GFH Janusza Korczaka: Sztuka i opowiadanie zatytułowane „O Północy” jest w 100% pióra Korczaka a nie Arie Buchnera, który był wychowawcą w sierocińcu.

*Arie Buchner (znany również jako Leib Buchner) był wychowawcą i bliskim współpracownikiem Janusza Korczaka w Domu Sierot przy ul. Krochmalnej 92 w Warszawie. Był aktywnym działaczem syjonistycznej organizacji młodzieżowej Haszomer Hacair, która kładła silny nacisk na wychowanie kolektywne i przygotowanie do życia w kibucu, co korespondowało z demokratycznymi metodami wychowawczymi Korczaka. Organizował wraz z  Haszomer Hacair wycieczki na Lag Baomer dla dzieci z Domu Sierot.