B. P HERMANA CZERWIŃSKIEGO
Ostro i wyraźnie zarysowlije się linia życiowa człowieka czynu i pióra. Bł. p. Herman Czerwiński urodził
się w. r. 1886 w Nowym Dworze. . Mimo że pochodził z rodziny postępowej, los swój sprzęgi z kulturą żydowską. Jako, samouk gruntownie poznał język żydowski oraz poświęcił. się studiom Biblii. W- tym okresie życia wielki wpływ wywarło na nim osobiste zetknięcie się z wielką pisarką, Elizą Orzeszkową, której kilka dzieł zaadaptował później dla sceny. Po przybyciu do Warszawy, będąc jeszcze uczniem gimnazjum Górskiego, pisze sztuki sceniczne, tworzy kółka dramatyczne, oraz pracuje jako członek . towarzystw charytatywnych. Od roku 1918 był członkiem Straży Obywatelskiej, gdzie pracował aż do utworzenia Policji, w której szeregach pełnić począł służbę oficera. Jako kryminolog', nie stracił jednak nigdy kontaktu że wiatem artystycznym i literackim. Poprzez „Gazetkę Policyjną", „Na Posterun
ku", ożywia swym talentem „Nasz Przegląd", następnie „Kurier Poranny", „Expres Poranny", znajduje również odskocznię w pismach żydowskich Ameryki Północnej i Południowej. Zawsze miał zainteresowanie do teatru i sztuki żydowskiej.
Każdy dzień wypiękniony był pracą, którą kontynuował poprzez wszelkie kataklizmy dziejowe. W czasie
obecnej wojny bł. p. Herman Czerwiński rzucił się w wirpracy społecznej, dziennikarskiej i artystycznej. Powołany do pracy przez Przewodniczącego Rady Żydowskiej, rozpoczyna od utworzenia Komisji Centralnego Biura Rejestracji,, następnie Referatu Przesiedleńców, Referatu Sanitarnego, Akcji Zbiórkowej na rzecz obozów pracy, Referatu Mieszkaniowego. Jego tworem był Wydział Akcji Doraźnych, który przyniósł najszybszą i najefektowniejszą pomoc przesiedleńcom, przybywającym do
Warszawy. Ostatnio został powołany na Kierownika Referatu Widowiskowego.
obecnej wojny bł. p. Herman Czerwiński rzucił się w wirpracy społecznej, dziennikarskiej i artystycznej. Powołany do pracy przez Przewodniczącego Rady Żydowskiej, rozpoczyna od utworzenia Komisji Centralnego Biura Rejestracji,, następnie Referatu Przesiedleńców, Referatu Sanitarnego, Akcji Zbiórkowej na rzecz obozów pracy, Referatu Mieszkaniowego. Jego tworem był Wydział Akcji Doraźnych, który przyniósł najszybszą i najefektowniejszą pomoc przesiedleńcom, przybywającym do
Warszawy. Ostatnio został powołany na Kierownika Referatu Widowiskowego.
Tryskający energią Czerwiński był duszą ożywiającą wszystkie stworzone przez siebie instytucje. Z mło
dzieńczym rozmachem rzucał płodne idee. (m. in. pierw
szy podał ideę Komitetów Domowych), które następnie przekształcił w postacie realne. Bez przerwy trzymał Zmarły rękę na pulsie życia kulturalnego. Poprzez recenzje teatralne, stale ukazujące się na łamach „Gazety Żyd.", zapoznawał społeczeństwo' ze sztuką rodzimą i wyszukiwał prawdziwe talenty.
Dowcipne i lekkie pióro wytrawnego dziennikarza nie tylko pobudzało nasz zmysł estetyczny, lecz pobudzało również często sumienie społeczne (reportaże z Domu Korczaka, z przytułków dla dzieci ulicy itd.). Zmarły osierocił żonę, syna i 2 córki. ck.
Gazeta Żydowska = Ywdiyšeʿ Sayytwng R. 3, nr 61 (24 maja 1942)działalności dziennikarskiej Czerwińskiego Herman Czerwiński jako wiodącego krytyka teatralnego „Gazety Żydowskiej” (GŻ) wydawanej przez żydowskich publicystów pod kontrolą hitlerowskiego okupanta w latach 1940–1942 na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Jego publicystyka w GŻ nie doczekała się dotychczas szerszego omówienia ani w publikacjach naukowych dotyczących żydowskiej prasy ani w pracach poświęconych teatrowi żydowskiemu w czasie II wojny światowej. Przedmiot zainteresowania autorów artykułu stanowi w szczególności stosunek Czerwińskiego do działalności teatrów z getta warszawskiego, jego ocena ich polityki repertuarowej, a także jego sposób recenzowania gettowych spektakli. Podstawową metodę badawczą stanowiła ilościowo-jakościowa analiza zawartości wszystkich 279 wydań GŻ.
dzieńczym rozmachem rzucał płodne idee. (m. in. pierw
szy podał ideę Komitetów Domowych), które następnie przekształcił w postacie realne. Bez przerwy trzymał Zmarły rękę na pulsie życia kulturalnego. Poprzez recenzje teatralne, stale ukazujące się na łamach „Gazety Żyd.", zapoznawał społeczeństwo' ze sztuką rodzimą i wyszukiwał prawdziwe talenty.
Dowcipne i lekkie pióro wytrawnego dziennikarza nie tylko pobudzało nasz zmysł estetyczny, lecz pobudzało również często sumienie społeczne (reportaże z Domu Korczaka, z przytułków dla dzieci ulicy itd.). Zmarły osierocił żonę, syna i 2 córki. ck.
Gazeta Żydowska = Ywdiyšeʿ Sayytwng R. 3, nr 61 (24 maja 1942)działalności dziennikarskiej Czerwińskiego Herman Czerwiński jako wiodącego krytyka teatralnego „Gazety Żydowskiej” (GŻ) wydawanej przez żydowskich publicystów pod kontrolą hitlerowskiego okupanta w latach 1940–1942 na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Jego publicystyka w GŻ nie doczekała się dotychczas szerszego omówienia ani w publikacjach naukowych dotyczących żydowskiej prasy ani w pracach poświęconych teatrowi żydowskiemu w czasie II wojny światowej. Przedmiot zainteresowania autorów artykułu stanowi w szczególności stosunek Czerwińskiego do działalności teatrów z getta warszawskiego, jego ocena ich polityki repertuarowej, a także jego sposób recenzowania gettowych spektakli. Podstawową metodę badawczą stanowiła ilościowo-jakościowa analiza zawartości wszystkich 279 wydań GŻ.
