Janusz Korczak signed the letter calling upon the Warsaw Jews to contribute to Keren Kajemet activities in Eretz Israel

Janusz Korczak signed the letter calling upon the Warsaw Jews to contribute to Keren Kajemet activities in Eretz Israel.

Janusz Korczak signed the letter calling upon the Warsaw Jews to contribute to Keren Kajemet activities in Eretz Israel:

"By contributing the cost of a single day of work for the Keren Kayemeth LeIsrael, we demonstrate our connection to the Land of Israel. A day of work does not merely have material value, but moral value as well. It expresses our solidarity with our brethren who are building a Jewish homeland with the sweat of their toil. Building the Jewish yishuv (agricultural settlement) that is promoted by the activities of KKL-JNF is a fulfillment of the ancient commandment in the Torah that 'The Land must never be sold because it is Mine.' The Land of Israel must be the property of the entire Jewish People."

Korczak was closely affiliated with the Zionist movement but was unable to fulfill his dream of making Aliya to Israel in October 1939 as WWII started on September 1st, 1939. The picture below is from the book by Korczak "Three travels by little Hersh" printed in 1939 by Keren Kajemet in Warsaw.

Janusz Korczak "Three travels by little Hersh" was printed in 1939 by Keren Kajemet in Warsaw.

Janusz Korczak "Three travels by little Hersh" was printed in 1939 by Keren Kajemet in Warsaw.

Författarskap som gör ont - Namnen på barn från Korczaks barnhem "Dom Sierot" lät mig inte sova inatt eller rättare sagt själva vetskapen att 99.9% av de mördades under Förintelsen.

Nummer 46 på listan var Froim (Erwin) Baum. Han ärvde sitt nummer efter sin store bror Icek som hade det numret tidigare. Han kallades även för Lila Icek. Icek och Froim - Erwin överlevde Förintelsen medan deras övriga fyra syskon och mor mördades.

Nummer 46 på listan var Froim (Erwin) Baum. Han ärvde sitt nummer efter sin store bror Icek som hade det numret tidigare. Han kallades även för Lila Icek. Icek och Froim Erwin överlevde Förintelsen medan deras övriga fyra syskon och mor mördades.

Två pojkar vid Korczaks barnhem hänger av sig sina kläder efter att ha varit i skolan. Man ser den nämnda numreringen.

Korczak bland barnen. Tredje pojken från höger heter Izak Perla, troligen är han nummer 24 på listan.

Helenka Lewis Minnesbok med flera minnesanteckningar, hälsningar från både barn och lärare. Med hjälp av de kunde jag identifiera flertalet av barnen som fanns i hennes lista som Helenka gjorde i Argentina. 

Helenka Lewi Minnesbok med fyra stycken minnesanteckningar. Med hjälp av de kunde jag identifiera flertalet av barnen som fanns i hennes lista som Helenka gjorde i Argentina. Szmulek Gogol har nummer 21 po listan, Chaim Lewenson 25, Jakub Szfugielman 23 och Irka (Irena) Waffel nummer 24.

I den första sammanställningen om Förintelsen som jag gjorde för nästan 30 år sedan så handlade det om information till Skolverkets digitala sidor. Det var i mitten av nittio-talet. Det fanns ingen information o Förintelsen där då. Jag publicerade på Skolverkets sidor bl.a. 36 frågor och svar om Förintelsen. Samma frågor och svar fanns senare i boken 6 tusen av 6 miljoner som jag var redaktör för. Boken kom ut 1995. Den distribuerades till alla skolor i Sverige och även all svenska riksdagsledamöter.

Jag har nu, således ett flertal gånger skrivit om Förintelsens barn som mördades och om de få som överlevde den mörka tiden. Jag skriver för närvarande två böcker om de*. Över 1 500 000 barn mördades under Förintelsen. De som överlevde var oftast föräldralösa. I Polen där den judiska befolkningen var över 3 000 000 har man efter slutet av andra världskriget registrerat enbart 7 000 barn. Troligen är det mindre än 0.1% av de judiska barnen som överlevde kriget, Förintelsen i Polen.

Med tanke på min historiska forskning borde jag vara "härdad" och tåla att se bilder på de döda och mördade barn. Trots ovanstående så sov jag inte i natt. Jag hade hela tiden framför mina ögon en lista med ett hundratal judiska barnnamn.

Listan fanns i ett arkiv i Israel. Mitt ärende dit var egentligen att fastställa dateringen av en del fotografier som finns i min kommande bok om Korczak (360 sidor). Chaja - Helenka Lewi var en flicka från Korczaks barnhem. Min far Pan Misza som arbetade som lärare på barnhemmet tycket om henne. Hon tycktes vara en av de mest arbetsamma och kreativa barn där. Strax före Andra Världskrigets utbrott emigrerade Chaja - Helenka till sin far till Argentina. Med sig hade hon en liten ask, kartong med fotografier från barnhemmet. Men min sömnlöshet handlar inte om fotografierna där min far finns eller om Chajas - Helenas minnesbok där bl.a. Korczak och min far skrev lyckönskningar inför den stora resan.

Nej, det handlar om ett A-4 stor ark från en linjerad anteckningsbok. På en sida där Chaja i Argentina tränade division så finns det nedtecknade barnnamn. Pojkar för sig och flickor för sig. Listan är skriven i Buenos-Aires, ett år efter att hon har lämnat barnhemmet. Det speciella är dock att vid varje namn så står det ett nummer. Ett nummer som ett barn fick när det kom till barnhemmet. Genom åren hade samma nummer flera barn de de ärvde ett nummer av ett barn som efter 7 år där lämnade barnhemmet. Syskonen brukade ärva nummer efter varandra. Hur kunde Chaja - Helenka komma ihåg alla barns nummer? Hemligheten är att hon arbetade bl.a. i barnhemmets sekretariat och var även styrande inom flera andra verksamheter där.
Nummer 46 på listan var Froim (Erwin) Baum. Han ärvde sitt nummer efter sin store bror Icek som hade det numret tidigare. Han kallades även för Lila Icek. Icek och Froim - Erwin överlevde Förintelsen medan deras övriga fyra syskon och mor mördades.

Andra namn på listan kan man lätt hitta i den Minnesbok (Pamietnik) där många barn och lärare skrev lyckönsningar inför den stora resan. Där hittar vi bl.a. nummer 21 - Szmulek - Szmul Gogol som var fånge i Auschwitz, nummer 8 - Cyla - Cesia Grynbaum som lämnade barnhemmet strax före den Stora aktionen i Warszawas getto och överlevde tack vare en falsk identitet, nummer 24 - Irka (Irena) Waffel som skrev brev till Helenka Lewi från Warszawas Getto och mördades en 5 augusti 1942. Jag skrev om de ovärderliga breven och foton redan för 10 år sedan, 2012 men nu att vidröra de och läsa på nytt var en helt annorlunda upplevelse.

Chaja - Helenka Lewi var en flicka från Korczaks barnhem. Min far, Pan Misza som arbetade som lärare på barnhemmet tycket om henne. Hon tycktes vara en av de mest arbetsamma och kreativa barn där. 

Hur kunde Chaja - Helenka komma ihåg alla barns nummer? Hemligheten är att hon arbetade bl.a. i barnhemmets sekretariat och var även styrande inom flera andra verksamheter där.

English Summary
On occasion, I found the list of the children from the Korczak orphanage from the year 1939. The list was found among the papers and other artifacts of Helenka Lewi (Chaja Levi) in an archive in Israel. My assignment there was actually to determine the dating of some photographs that are in my upcoming book about Korczak (360 pages). Chaja - Helenka Lewi was a girl from Korczak's orphanage. My father "Pan Misza" (Wasserman Wroblewski), who worked as a teacher at the orphanage, liked her a lot. She was one of the most hardworking and creative children there. Shortly before the outbreak of World War II, Chaja-Helenka emigrated to her father and brother who earlier left for Argentina. She had with her a small box, a cardboard box with photographs from the orphanage. To see the photographs and Chaja-Helena's memory book where, among others, Korczak and my father wrote good wishes for the big trip was a great experience. However, the most exciting finding was an A-4 sheet from a lined notebook. On a page from the notebook, there are all the children's names written down. Boys separately and girls separately. The list was written in Buenos Aires, a year after she left the orphanage. The special thing is that next to each name there is a number. A number that a child was given when they came to the orphanage. Over the years, several children had the same number, they inherited a number from a child who left the orphanage after 7 years there. The siblings used to inherit numbers one after another. How could Chaja-Helenka remember all the children's numbers? The secret is that she worked, among other things, in the orphanage's secretariat and was also in charge of several other activities there. The number was. also on all the clothes and shoes of the child. I reported this new finding directly to Marta Ciesielska at Korczakianum. She was also amazed over this and my other findings.

Parakiter i Tel-Aviv

 

Dekalog Janusza Korczaka - Dekalog to Dziesięć przykazań lub Dziesięć Oświadczeń עשרת הדיברות - "Na Krochmalnej były gipsowe tablice z tekstem dekalogu w języku hebrajskim." - Prawda czy nowy mit? - Nie trzeba wymyślać nowego Dekalogu i przypisywać go Korczakowi.

Mam teraz tysiąc pytań do mojego Taty, Pana Miszy, byłego bursisty i wychowawcy w Domu Sierot Korczaka. Jedno z nich to na temat gipsowych tablic z tekstem dekalogu w języku hebrajskim. Podobno były na zewnątrz, na scianie Domu Sierot. 7 (siedem) Oświadczeń zaczyna się od לא - Lo - Nie.

Teraz mam tysiąc pytań do mojego Taty, Pana Miszy, byłego bursisty i wychowawcy w Domu Sierot Korczaka. Jedno z nich to na temat gipsowych tablic z tekstem dekalogu w języku hebrajskim. Podobno były na zewnątrz, na scianie Domu Sierot.

Teraz mam tysiąc pytań do mojego Taty, Pana Miszy, byłego bursisty i wychowawcy w Domu Sierot Korczaka. Jedno z nich to na temat gipsowych tablic z tekstem dekalogu w języku hebrajskim. Podobno były na zewnątrz, na scianie Domu Sierot. Dolny brzeg tablic znajdował się na wysokości 1,8 m, a ich wysokość wynosiła 1,5 m. Duże! Powinny dlatego być widoczne na zdjęciach z Krochmalnej. Ale nikt ich nie widzial ani nie opisal oprócz jednej osoby. "Dekalog na ścianie wschodniej" - ale nie było takowej w Domu Sierot gdyz do sciany wschodniej przylegała czynszowa kanienica. Na ścianie południowej tez nie ma a umieszczenie od strony podwórka tylnego, zacienionego nie miałoby szans.

Tablice „na ścianie wschodniej” Domu Sierot – to informacja ze wspomnień Antoniego Reńskiego (1924-2003, m.in. autora "Czytanie z dłoni). Jego relacje w sprawie tablic są nieco odmienne w różnych źródłach i jak dotąd nikt ich jeszcze nie potwierdził.

Czy był to naprawdę tekst Dekalogu czy też tekst swoistego Dekalogu zredagowanego przez Korczaka? Wiele “Dekalogów Korczaka” a właściwie Dziesięciu Oświadczeń a często nawet podwójne dekalogi Korczaka gdzie przykazan jest aż 21 można znaleźć na internecie.

Dla mnie najwazniejsze oświadczenie Korczaka to "Nie ma dzieci - są ludzie. Prawa człowieka zaczynają się od praw dziecka." Nie trzeba wymyślać nowego Dekalogu i przypisywać go Korczakowi.

Tablice „na ścianie wschodniej” Domu Sierot – to informacja ze wspomnień Antoniego Reńskiego (1924-2003), m.in. autora "Czytanie z dłoni"). Jego relacje w sprawie są nieco odmienne w różnych źródłach i jak dotad nikt ich jeszcze nie potwierdził.

Wracając do pytania do mojego Taty. Chodzi o informacje którą znalazłem na Internetowej Bazie danych getta warszawskiego. Tekst dotyczacy Tablic Dekalogu na Krochmalnej 92, poniżej:

Na wschodniej ścianie budynku na Krochmalnej były gipsowe tablice z tekstem dekalogu w języku hebrajskim. Dolny brzeg tablic znajdował się na wysokości 1,8 m, a ich wysokość wynosiła 1,5 m. Na polecenie narzuconego przez Niemców zastępcy dyr. Gimnazjum, St. Stantejskiego, tablice zostały zasłonięte fioletowym pluszem. Tablice przetrwały do 23 marca 1943 r. Wtedy wyrzucono z budynku szkołę, a rozgościło się w nim Hitlerjugent. Tablice zostały skute.

Przykłady “Dekalogów Korczaka” a właściwie Dziesięciu Oświadczeń a często podwójne dekalogi gdzie przykazan jest aż 21 można znaleźć na internecie.

Czytaj więcej: https://www.sosrodzice.pl/10-waznych-zasad-wychowywania-dzieci-wedlug-janusza-korczaka/

Inne dekalogi na internceie, 10 ważnych zasad wychowywania dzieci według Janusza Korczaka
1. „Nie oczekuj, że twoje dziecko będzie takim, jakim ty chcesz żeby było. Pomóż mu stać się sobą, a nie tobą”.
2. „Nie żądaj od dziecka zapłaty za wszystko, co dla niego zrobiłeś. Dałeś mu życie, jak on miałby ci się odwdzięczyć? Ono da kiedyś nowe życie, a jego dziecko następne”.

3. „Nie mścij się na dziecku za swoje krzywdy, żebyś na starość nie jadł suchego chleba. Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”.
4. „Nie patrz na jego problemy z wysoka. Życie daje każdemu według jego sił i możesz być pewien, że dla niego jest ono tak samo ciężkie jak dla ciebie, a może nawet i cięższe, gdyż nie ma jeszcze doświadczenia”.
5. „Nie poniżaj!”
6. „Nie zapominaj, że najważniejsze spotkania człowieka to spotkania z dziećmi. Zwracaj na nie więcej uwagi — nigdy nie wiemy, kogo spotykamy w dziecku”.
7. „Nie zamęczaj się, jeśli nie możesz czegoś zrobić dla swojego dziecka. Po prostu zapamiętaj: dla dziecka zrobiono za mało, jeśli nie zrobiono wszystkiego, co było możliwe”.
8. „Dziecko to nie tyran, który zawładnie całym twoim życiem. To nie tylko ciało i krew. To drogocenna czara, którą życie dało ci do ochrony i rozpalenia w niej twórczego ognia. To uwłaszczona miłość matki i ojca, u których będzie rosnąć nie „nasze”, „własne” dziecko, ale dusza przekazana na przechowanie”.
9. „Naucz się kochać cudze dziecko. Nigdy nie wyrządzaj mu tego, czego nie chcesz, by robiono twojemu”. 10. „Kochaj swoje dziecko takim, jakim jest — nieutalentowane, nieudane, dorosłe. Będąc z nim ciesz się! Chwile z dzieckiem to święto, które jeszcze u ciebie trwa”. Zdanie to mówi o tym, by akceptować dziecko w pełni i kochać bezgranicznie.
10. „Kochaj swoje dziecko takim, jakim jest — nieutalentowane, nieudane, dorosłe. Będąc z nim ciesz się! Chwile z dzieckiem to święto, które jeszcze u ciebie trwa”. Zdanie to mówi o tym, by akceptować dziecko w pełni i kochać bezgranicznie.

Jeszcze inny, podwójny Dekalog rodzica według Janusza Korczaka
1. Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co cię proszę. Niektórymi prośbami wystawiam cię jedynie na próbę.
2.  Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Ja to wolę, bo to mi daje poczucie bezpieczeństwa.
3. Nie pozwól mi ukształtować złych nawyków. Ufam, że ty mi pomożesz wykryć je w zarodku.
4. Nie rób tak, abym czuł się mniejszym niż jestem. To jedynie sprawia, że postępuję głupio, aby wydawać się dużym.

5. Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mi pomaga, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
6. Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami. Potrzebne mi są również doświadczenia bolesne.
7. Nie rób tak, abym swoje pomyłki uważał za grzechy. To zaburza moje poczucie wartości.
8.Nie przejmuj się zbytnio gdy mówię: "Ja cię znienawidzę". To nie ciebie nienawidzę, ale twojej władzy, która mnie niszczy.
9. Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. One jednak przyciągają twoją uwagę, której potrzebuję.
10. Nie zrzędź. Jeżeli będziesz tak robił, to będę się bronił przez udawanie głuchego.
11. Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
12. Nie zapominaj, że nie potrafię wyrazić siebie tak dobrze, jak bym chciał. Dlatego też niekiedy mijam się z prawdą.
13. Nie przesadzaj, co do mojej uczciwości. To mnie krępuje i doprowadza do kłamania.
14. Nie zmieniaj swych zasad postępowania ze względu na układy. To wywołuje we mnie zamęt i utratę wiary w ciebie.
15. Nie zbywaj mnie, gdy stawiam ci pytania. W przeciwnym wypadku zobaczysz, że przestanę cię pytać, a informacji poszukam sobie gdzie indziej.
16. Nie mów mi, że mój strach i obawy są głupie. One są bardzo realne.
17. Nigdy nawet nie sugeruj, że ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki.
18. Nigdy nawet nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej twojej godności. Uczciwe usprawiedliwianie się wzbudza we mnie nadzwyczajną serdeczność ku tobie.
19. Nie zapominaj, że lubię eksperymentować. Nie zabraniaj mi eksperymentować, gdyż bez tego nie mogę się rozwijać.
20. Nie zapominaj jak szybko rosnę. Jest ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale proszę cię - postaraj się
21. Nie bój się miłości. Po prostu mnie kochaj takiego, jaki jestem.

Info z internetu.

Przeprowadzka Domu Sierot Korczaka do Getta Warszawskiego - Dekalog na Krochmalnej.

5 października 1941 granica getta na ulicy Siennej szła przez środek ulicy. Drut kolczasty, nie mur.

W Warszawie w listopadzie 1939 r. w dzielnicy północno-zachodniej, zamieszkanej w dużej mierze przez ludność żydowską, zaczęły się pojawiać pierwsze ogrodzenia z drutu kolczastego i tablice z napisami po niemiecku i po polsku: Seuchensperrgebiet, Nur Durchfahrt gestattet - Obszar zagrożony tyfusem. Dozwolony tylko przejazd. Tablice umieszczono najcześciej na ulicach w rejonie przyszłego getta w Warszawie. To jeszcze przed wyznaczeniem granic getta. Oprócz tablic zbudowano w Warszawie mury. Mury, niby chroniące przed tyfusem równiez zbudowano przed zamknięciem getta. Większość tych murów zburzono gdy zbudowano prawdziwe mury getta.

12 października 1940 r., podczas żydowskiego święta Jom Kipur, gubernator dystryktu warszawskiego Ludwig Fischer podpisał rozporządzenie o utworzeniu w Warszawie getta.
Oficjalny tekst zarządzenia, wraz ze spisem ulic granicznych planowanego getta, został opublikowany 15 października 1940 r. w „Nowym Kurierze Warszawskim”. Ogłoszono równiez to rozporządzenie przez megafony uliczne popularnie nazywane szczekaczkami. Decyzja o utworzeniu getta oznaczała nagłą konieczność porzucenia domów, pośpiesznej sprzedaży mieszkań i kupna nowych. Polskie instytucje miały się przenieść z terenu getta. Migracje dotyczyły 138 tys. Żydów i 113 tys. Polaków.

Kiedy utworzono Getto Warszawskie ul. Chłodna weszła w jego obręb. Na Chłodnej 33 znajdował się budynek Państwowego Gimnazjum Kupieckiego im. J.M. Roeslerów. Szkoła ta była zmuszona do przeprowadzki z obszaru getta. Jednocześnie Dom Sierot Korczaka na ul. Krochmalnej 92 musiał się przenieść do Getta. Janusz Korczak i dyrektor Gimnazjum im. J.M. Roeslerów, Szczepan Bońkowski uzgodnili "chwilową" zamianę lokali. Gmach szkoły Roeslerów przy Chłodnej 33 pomiędzy Żelazną a Wronią znalazł się w obrębie zamkniętej dzielnicy żydowskiej, Dom Sierot na końcowym odcinku Krochmalnej - już na obszarze dzielnicy aryjskiej.

Około 27 października 1940 r. odbyła się przeprowadzka Państwowego Gimnazjum Kupieckiego im. J.M. Roeslerów z Chłodnej 33 na ul. Krochmalną 92. Jednocześnie odbyła się przeprowadzka Domu Sierot do budynku gimnazjum na Chłodnej 33. Do przewiezienia ciężkiego sprzętu służyły dwie półciężarówki marki Ford, które były własnością Gimnazjum. Dyrektor szkoły, Bońkowski, użyczył ich Korczakowi, pomimo że Niemcy mu tego zabronili. Mniejsze rzeczy przenosili uczniowie szkoły i dzieci z sierocińca, pieszo. Getto zostało zamknięte 1 listopada, a uczniowie na swoje szkolne legitymacje przechodzili do getta do połowy miesiąca i donosili zapomniane przez personel Korczaka rzeczy na Chłodną. 

Podobno na wschodniej ścianie budynku na Krochmalnej były gipsowe tablice z tekstem dekalogu w języku hebrajskim. Dolny brzeg tablic znajdował się na wysokości 1,8 m, a ich wysokość wynosiła 1,5 m. Na polecenie Niemców tablice te zostały zasłonięte fioletowym pluszem. Tablice przetrwały do 23 marca 1943 r. Wtedy w budynku szkoły, a rozgościło się  Hitlerjugend. Tablice zostały skute.  Nikt tych tablic nie pamięta i zostały opisane tylko raz. 

Dom Sierot w szkole im. Roeslerów na Chłodnej 33 mieścił się jedynie do października 1941 r. albowiem granice getta znów uległy zmianom i budynek na Chłodnej 33 znalazł się poza granicami Getta. Tym razem Dom Sierot przeniesiono do dawnej siedziby Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Pracowników Handlowych i Przemysłowych przy Siennej. Ulica Sienna, a właściwie środek ulicy. był południową granicą getta, a domy na Siennej z numeracją nieparzystej były po tzw. stronie aryjskiej.

Korczak´s editorial plans in his Ghetto Diary - A two-volume novel. It takes place in Palestine. The first night of a newly-married Halutz couple at the foot of Mount Gilboa, in a spot where a spring bubbles up; a reference to that mountain and that spring is made in the Book of Moses.

Janusz Korczak visited Erec Israel twice – in 1934 and 1936, staying with friends in Kibbutz Ein Harod. The photo shows Korczak (in the white cap) at Ein Harod kibbitz. Lilian Bashewicz wrote after Korczak returned to Poland: Now the teachers at Ein Harod look differently at raising the children so Korczak's education will make them better teachers.

Ein Harod, Gilboa mountains in the background.

The truth is that after lengthy deliberations, Korczak decided in 1939, not to stay in Poland but with the support of the Jewish Agency (Sochnut) and using an invitation from kibbutz Ein Harod that guaranteed him to work as a teacher in that kibbutz, go to Erec Israel in October 1939. His plans, however, crashed as WWII started on September 1st, 1939. To support children at Dom Sierot he moved from his flat at 8 Zlota Street and settled again at 92 Krochmalna Street - the Orphanage Dom Sierot.

Before that, Janusz Korczak visited Erec Israel twice—in 1934 and 1936—staying with friends in Kibbutz Ein-Harod. The photo at the top shows Korczak at Ein Harod kibbutz. Lilian Bashewicz wrote after Korczak returned to Poland (in 1936 ?): Now the teachers at Ein Harod look differently at raising the children, so Korczak's education will make them better teachers.

In May 1942, Korczak wrote about Kibbutz Ein-Harod and the Gilboa mountains surrounding it in his "Ghetto Diary."

I plan to write: 

1. A thick volume about the night in an orphanage and about sleeping children in general. 

2. A two-volume novel. It takes place in Palestine. The first night of a newly-married Halutz couple at the foot of Mount Gilboa, in a spot where a spring bubbles up; a reference to that mountain and that spring is made in the Book of Moses. (That well of mine will be a deep one if I have the time.) 

3. 4, 5, 6. Some years ago I wrote a piece for children on the life of Pasteur. And now a continuation of that series: Pestalozzi, da Vinci, Kropotkin, Pilsudski, and a few dozen more, including Fabre, Multatuli, Ruskin and Gregor Mendel, Nalkowski, Szczepanowski, Dygasinski, Dawid.

He wrote the note above just after he described the surroundings of his bed that night:

I am in bed. The bed is in the middle of the room. My subtenants are: Monius, the younger (we have four of them), then Albert and Jerzyk. On the other side, against the wall, Felunia, Gienia, and Haneczka. The door to the boys’ dormitory is open. There are sixty of them. A bit farther east are sixty girls, peacefully asleep. The rest are on the top floor. It is May, and although it has been cold the older boys can, in a pinch, sleep in the top-floor hall. It is night. I have my notes about the night and about the sleeping children. Thirty-four small pads filled with notes. That is why it took me so long to make up my mind to write

my memoirs.

Janusz Korczak visited Erec Israel twice – in 1934 and 1936, staying with friends in Kibbutz Ein Harod. The photo shows Korczak at Ein Harod kibbitz. Lilian Bashewicz wrote after Korczak returned to Poland: Now the teachers at Ein Harod look differently at raising the children so Korczak's education will make them better teachers.

Kibbutz Ein Harod 2022. The same area as in the photo above. Palm trees are higher but houses and Gilboa Mountain in the background are just the same.

Kibbutz Ein Harod 2022.  The same area as in the photo above. Palm trees are higher but houses and Gilboa Mountain in the background are just the same.

Korczak´s wartime writings, the diary, and spectacles were saved by my father Pan Misza (Michal Wasserman Wroblewski).

Lista dzieci z Domu Sierot Korczaka - Wiosna 1939 roku.

Lista dzieci w Domu Sierot Korczaka z 1939 roku pisana z pamięci przez Helenkę Lewi w Argentynie. Helenka, dziecko z Domu Sierot, wyjechała z Polski wiosną 1949 roku. Korespondowała z dziećmi Domu Sierot również po przeniesieniu do Getta.

 
Pod koniec października (początek listopada) 1940 roku Dom Sierot został przeniesiony z ulicy Krochmalnej 92 na Chłodną 33, do getta. Dokładne nazwiska dzieci które wówczas były w Domu Sierot i przeprowadziły się do Getta Warszawskiego nie są mnie znane.

Istnieje lista dzieci z 1939 roku pisana z pamięci przez Helenkę Lewi w Argentynie. Helenka, dziecko z Domu Sierot, wyjechała z Polski wiosną 1949 roku. Korespondowała z dziećmi Domu Sierot również po przeniesieniu do Getta.

Dotknięcie listów i zdjęć Helenki w archiwum Kibucu Bohaterów Getta było dla mnie mocne przeżycie. To taki jakiś rodzaj bezpośredniego kontaktu. Najmocniejszym dokumentem to okazała się spisana z pamięci lista dzieci z ich osobistymi numerami i listy miłosne od Irki W. do Helenki.

Szukam dokumentów potwierdzających te numery i imiona do których mam nadzieję dołączyć wkrótce również i nazwiska. Oczywiście znany jest problem z dziećmi o tym samym imieniu. W Getcie w maju 1942 roku w Domu Sierot w budynku an ulicy Siennej 16 było 4 chłopców o imieniu Moniuś.

Pod koniec października 1940 roku Dom Sierot został przeniesiony z ulicy Krochmalnej 92 na Chłodną 33, do getta. Dokładne nazwiska dzieci które wówczas były w Domu Sierot i przeprowadziły się do Getta Warszawskiego nie są mnie znane. Zdjęcie z kwietnia 1940 roku, Sala Rekreacyjna, Krochmalna 92.

Ślady wykrzywianej tożsamości Korczaka i Pani Stefy w Izraelu.

Nowe bzdury odzwierciedlają nowy trend “gender” a w nim promowanie Stefy Wilczyńskiej na koszt Korczaka. Jest ta nuta nawet w Muzeum Polin.

Trochę specjalny temat albowiem podczas mojej ostatniej wizyty w Izraelu usłyszałem zupełnie nowe bzdury o Korczaku i Pani Stefie (Wilczyńskiej). Trochę zastraszające bo te nowe bzdury odzwierciedlają nowy trend “gender” a w nim promowanie Stefy Wilczyńskiej.

Te promowanie doszło do absurdu albowiem dowiedziałem sie że to Wilczyńska założyła Dom Sierot i Korczak został u niej dyrektorem i propagatorem jej idei och prowadzeniu Domu Sierot.

Poprzednie bzdury to informacje ze Korczak, Polak (chrześcijanin) poszedł z żydowskimi dziećmi dobrowolnie do Getta i komór gazowych Treblinki.

Nowe bzdury odzwierciedlają nowy trend “gender” a w nim promowanie Stefy Wilczyńskiej na koszt Korczaka. Jest ta nuta nawet w Muzeum Polin.