 |
| Taka typowa świeca z 28 lutego. Właściwie nigdy nie widziałem jak ją moja matka zapalała. Widziałem ją tylko z rana, do końca wypaloną, jako stopioną, rozlaną stearynę i czarny wykręcony knot. |
Świeca z 28 lutego. Właściwie nigdy nie widziałem jak ją moja matka zapalała. Widziałem ją tylko z rana, do końca wypaloną, jako stopioną, rozlaną stearynę i czarny wykręcony knot.
 |
| Na zdjęciu ze starej Warszawy. ciotka, Sabina Rozental idzie po prawej stronie, żyła lat 26. |
Ta stearyna do dziś symbolizuje dla mnie koncentrat bólu po mojej ciotce i reszcie rodziny zamordowanej w czasie Zagłady.
Przynajmniej dla mnie. Świecę pale ja też, i stopiona stearyna to też ból, może mniej ostry. Na zdjęciu ze starej Warszawy. ciotka, Sabina Rozental idzie po prawej stronie, żyła lat 26.
Levande ljus den 28 februari.
Egentligen har jag aldrig sett min mamma när hon tände det. Jag såg bara resterna av det morgonen därpå. Resterna av det smälta, det vita stearinet och en svart förvriden veke. i alla år jag minns så tände hon ljuset till minnet av sin syster Sabina som dog i Warszawas getto den 28 februari 1941.
En stearinklump med en svart utbränd veke symboliserar för mig en koncentrerad smärta och en avsaknad av min moster och resten av familjen som mördades under Förintelsen.
Bilden av ett smält stearinljus medför, åtminstone för mig. också en en smärta, kanske mindre skarp än min mammas.
Bilden av två kvinnor på gatan är från den gamla Warszawa. Min moster, Sabina Rozental går på höger sida, hon levde bara i 26 år.
