 |
| Zaproszenie - Zaproszenie zostało najprawdopodobniej napisane na maszynie przez Pana Henryka - Pana Henka. |
Jednym z najmocniejszych dokumentów (dla mnie) z okresu Zagłady to zaproszenie Janusza Korczaka na przedstawienie sztuki wg. Rabindranatha Tagore – indyjskiego poety, prozaika, noblisty z 1913 r.
Sztukę wystawili wychowankowie Domu Sierot Janusza Korczaka.
Sztuka "Poczta" opowiada o przyjaźni, miłości i przełamywaniu barier między ludźmi, a także o dojrzewaniu do śmierci.
Przedstawienie odbyło sie 18 lipca 1942 roku, zaledwie 4 dni przed rozpoczęciem likwidacji warszawskiego getta czyli 22 lipca 1942 roku.
Przedstawienie odbyło sie w budynku na ulicy Siennej/Sliskiej w Małym Getcie.
3 tygodnie pózniej, 5 sierpnia 1942 roku, nie było juz ani Doktora, ani Pani Stefy, ani 239 dzieci.
Pania Esterke (Estera Winogronówna) która rezyserowała sztuke złapano na ulicy i deportowano na poczatku Wielkiej akcji która rozpoczeła sie 22 lipca.
Pierwszy raz dzieci wystawiły sztuke na Pesach 1942 r.
W swoim Pamietniku pisal Korczak: Rozpaczliwa jest ta rezerwa dorosłych. Nie róbcie dzieciom
niespodzianek, jeśli nie chcą. Powinny wiedzieć zawczasu, być uprzedzone. Czy będą strzelać, czy na pewno, kiedy i jak. Trzeba się przygotować do długiej, dalekiej, niebezpiecznej podróży.
Zaproszenie zostało najprawdopodobniej napisane na maszynie przez Pana Henryka - Pana Henka.
* Pan Heniek - Henryk Azrylewicz były wychowanek Domu Sierot Korczaka, zatrudniony m. in. w kancelarii Domu Sierot gdzie przepisywał na maszynie artykuły Korczaka do gazetki Domu. W Domu Sierot w getcie przebywał z rodziną: ojcem /który zmarł przed wywózką/, matką, i siostrą - Róza Sztokman była wychowanka i długoletnia intendentka Domu sierot oraz dzieckiem, i jej mężem Józefem i ich 4 letnia córką Romcią ulubienica (wnuczka Korczaka).
Sztukę wystawili wychowankowie Domu Sierot Janusza Korczaka.
Sztuka "Poczta" opowiada o przyjaźni, miłości i przełamywaniu barier między ludźmi, a także o dojrzewaniu do śmierci.
Przedstawienie odbyło sie 18 lipca 1942 roku, zaledwie 4 dni przed rozpoczęciem likwidacji warszawskiego getta czyli 22 lipca 1942 roku.
Przedstawienie odbyło sie w budynku na ulicy Siennej/Sliskiej w Małym Getcie.
3 tygodnie pózniej, 5 sierpnia 1942 roku, nie było juz ani Doktora, ani Pani Stefy, ani 239 dzieci.
Pania Esterke (Estera Winogronówna) która rezyserowała sztuke złapano na ulicy i deportowano na poczatku Wielkiej akcji która rozpoczeła sie 22 lipca.
Pierwszy raz dzieci wystawiły sztuke na Pesach 1942 r.
W swoim Pamietniku pisal Korczak: Rozpaczliwa jest ta rezerwa dorosłych. Nie róbcie dzieciom
niespodzianek, jeśli nie chcą. Powinny wiedzieć zawczasu, być uprzedzone. Czy będą strzelać, czy na pewno, kiedy i jak. Trzeba się przygotować do długiej, dalekiej, niebezpiecznej podróży.
Zaproszenie zostało najprawdopodobniej napisane na maszynie przez Pana Henryka - Pana Henka.
* Pan Heniek - Henryk Azrylewicz były wychowanek Domu Sierot Korczaka, zatrudniony m. in. w kancelarii Domu Sierot gdzie przepisywał na maszynie artykuły Korczaka do gazetki Domu. W Domu Sierot w getcie przebywał z rodziną: ojcem /który zmarł przed wywózką/, matką, i siostrą - Róza Sztokman była wychowanka i długoletnia intendentka Domu sierot oraz dzieckiem, i jej mężem Józefem i ich 4 letnia córką Romcią ulubienica (wnuczka Korczaka).
