Korczak zawsze w "Krzywym zwierciadle" - albo deformowany albo powiększany albo zmniejszany albo znika przy pomocy innych luster!
Korczak i Podział efektów iluzjonistycznych
- Lata 1945-1953 - pojawianie się - wyciągnięcie królika z pustego kapelusza, itp.
- Lata 1953-1956 i 1966-1969 - znikanie - znikanie przedmiotów lub osoby zamkniętej w skrzynie, po jej zasłonięciu, itp.
- Lata 1971-1972 przemiana - np. chusteczki w gołębia
- Lata 1973-2012 - przywracanie (scalanie) - - łączenie w całość podartych przedmiotów (kart, itp.)
O tych "sztuczkach", na stronie Muzeum Historycznego w Warszawie i Korczakianum jest nastepujacy opis tych "wypadków":
Tuż po zakończeniu II wojny światowej zainicjowane zostało - by utrwalić pamięć o Korczaku i jego dokonaniach - gromadzenie ocalałych materiałów i pamiątek. Powstał Komitet Uczczenia Pamięci Janusza Korczaka (1946-48), utworzony przez ludzi, którzy osobiście i blisko znali Starego Doktora. Jednak dopiero po stalinowskiej przerwie, na „odwilżowej” fali 1956 roku, odrodzony wówczas Komitet Korczakowski powołał stałą Komisję Archiwalną (1957) i ta na szerszą skalę rozpoczęła zbieranie dokumentów, publikacji, wspomnień, fotografii, a nawet podjęła pierwsze prace bibliograficzne.
Losy zbiorów nadal nie były wolne od politycznych uwarunkowań, stąd kolejna „zapaść” - w latach 1968-69, gdy część aktywnych działaczy zdecydowała się na wymuszoną emigrację, a zbiory usunięto z pomieszczeń Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, przy którym afiliowany był Komitet Korczakowski.
To jednak nie iluzjoniści, mentaliści czy prestidigitatorzy przyczynili sie do tych wszystkich zjawisk!
 |
Zapaście i Scalanie Korczaka A tak naprawdę to były dwie! Zapaść to taka nazwa używana przez Stowarzyszenie Korczakowskie w opisie historycznym tego co było. Trochę się ta nazwa fenomenu zgadza z opisem w Wiki: Wstrząs – nagły kliniczny stan zagrożenia życia, w którym na skutek dysproporcji między zapotrzebowaniem a dostarczeniem ... Zapaść I - Lewino-Stalinowska 1953-1956 Po napisaniu przez Aleksandra Lewina pracy pt. Problemy wychowania kolektywnego: refleksje pedagogiczne na tle doświadczeń polskiego domu dziecka i szkoły na Uralu - Warszawa. Państ. Zakł. Wydaw. Szkolnych (PZWS), 1953. - 324 s.  1945-1952 Wiadomo, Polsce Komitet Korczakowski funkcjonował i rozrastał się aż do 1952 roku. Wtedy to, nagle, w okresie najgorszego stalinizmu poglądy i idee głoszone przez Janusza Korczaka stały się nagle nieaktualne! Makarenko nie powinien mieć konkurencji! Jak to się stało?! 1953-1956 Były bursista Korczaka (1938-1939 r) Aleksander Lewin napisał rozprawę: Problemy wychowania kolektywnego: refleksje pedagogiczne na tle doświadczeń polskiego domu dziecka i szkoły na Uralu / Aleksander Lewin. Pierwsze wydanie 1953, drugie wydanie 1955 r. Rozprawa gloryfikowała Makarenkę i obrzucała błotem pedagogikę Korczaka. Wtedy dzieła i książki Korczaka zostały usunięte z księgarni i bibliotek, nawet bibliotek szkolnych a te nowowydrukowane poszły na przemiał. Aleksander Lewin 1955 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski właśnie za tą swoją rozprawę o Makarence i za doświadczenie pedagogiczne. Wisława Szymborska zapytana o swoja twórczość w okresie stalinowskim odpowiedziała szczerze: Trudno, tak wtedy pisałam, koniec! Lewin do końca nie powiedział otwarcie: Mea culpa! 1968-1969 Zapaść II - Antysemicka Po zapaści I, dopiero na "odwilżowej” fali 1956 r. został odrodzony na nowo Komitet Korczakowski. Wtedy powołał stałą Komisję Archiwalną (1957 r.) i ta na szerszą skalę rozpoczęła zbieranie dokumentów, publikacji, wspomnień, fotografii, a nawet podjęła pierwsze prace bibliograficzne. W Polsce, w 1962 uroczyscie obchodzono Rok Korczakowski z okazji dwudziestej rocznicy jego śmierci. W czasie trwania obchodów tego roku została zorganizowana miedzy innymi korczakowska sesja pedagogiczna i Akademia w Teatrze Kameralnym. W prasie i mediach zawrzało od informacji o działalności życiu i dziełach Korczaka. Wydano również z tej okazji serię kolorowych znaczków pocztowych z motywami z Króla Maciusia I. Ta kolejna "zapaść”, antysemicka, w latach 1968 – 1969, to m.in. zamknięcie i opieczętowanie lokalu Komitetu Korczakowskiego przy ul. Jasnej. Ostatni przewodniczący Komitetu, Michał Wróblewski jest szykanowany przez władze polskie i w listopadzie 1969 roku, podobnie jak wielu innych korczakowców opuszcza Polskę Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, przy którym afiliowany był Komitet Korczakowski. Szykany Oczywiście szykany wobec zarządu Komitetu Korczakowskiego było również związane z zerwaniem stosunków dyplomatycznych Miedzy Izraelem a Polską nastąpiło 12 czerwca 1967 roku w następstwie wojny sześciodniowej. Polska w twn sposób solidaryzowala się z państwami arabskimi zgodnie z linią polityczną ZSRR i większości innych państw Układu Warszawskiego. Odnowienie pełnych stosunków dyplomatycznch nastąpiło dopiero w lutym 1990 roku. "Tu zaszła zmiana" używając tytułu opowiadania M. Dąbrowskiej, tak można określic resztę lat 60-tych w działalności komitetu korczakowskiego którego agonia była równoległa z Rządowa fala antysemityzmu w czasie której wielu działaczy komitetu korczakowskiego opuściło Polskę (PRL). Archiwa korczakowskie usunięto wtedy z lokali TPD. Nalegano na mojego ojca, Pana Miszę (Michała Wróblewskiego) by jako przewodniczący zwołał ogólne zebranie Komitetu Korczakowskiego i zrzekł się pod jakimkolwiek pozorem swego stanowiska (zupełnie jak w okresie stalinowskim, tyle tylko że nie wysyłano na Syberię). Ojciec odmówił zdecydowanie. Kazik Dębnicki* – też członek zarządu – oświadczył, że gdyby Ojciec zwołał takie zebranie, które ma przekształcić Komitet w Stowarzyszenie „juden frei” on przynajmniej w tym udziału nie weźmie! Ojciec się nie poddał a Komitet i tak zamknęli! Igor Newerly i Aleksander Lewin ucichli wtedy zupełnie! Basia Abramow i Ida Merzan pozostały wierne i Korczakowi i "Panu Miszy". Reaktywowanie działalności po zapaści było wymuszone przez zagranicznych korczakowców w Paryżu. Polska wyznaczyła (!) wtedy nowy zarząd. W skład weszła m.in. dr. Jadwiga Bińczycka, pracownik Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego, w Katowicach. Ten wybór a właściwie dobór to trzecie odrodzenie ruchu korczakowskiego w powojennej Polsce. *Kazimierz Dębnicki (1919 - 1986), współpracownik „Małego Przeglądu”; dziennikarz, pisarz; działacz ruchu korczakowskiego. After WWII 1945–1952 Shortly after the end of World War II, in order to preserve the memory of Korczak and his achievements, the collection of surviving materials and memorabilia was initiated. The Committee for the Commemoration of Janusz Korczak (1946-48) was established by people who knew the Old Doctor personally and closely. However, it was only after the Stalinist break, on the wave of the ‘thaw’ of 1956, that the then revived Korczak Committee established a permanent Archival Commission (1957), which began collecting documents, publications, memoirs, and photographs on a larger scale, and even undertook its first bibliographic work. So, the Korczak Committee in Poland functioned and expanded until 1952. Then, suddenly, during the worst period of Stalinism, the views and ideas preached by Janusz Korczak suddenly became obsolete! Makarenko should have no competition! How did this happen? See Collapse I. The fate of the collections was still not free from political constraints, hence another ‘collapse’ in 1968-69, when some of the active activists decided to emigrate under duress, and the collections were removed from the premises of the Society of Friends of Children, with which the Korczak Committee was affiliated, see Collapse II. 1953-1956 Collapse I - Anti-Semitic - Lewin/Stalin/Makarenko Action Aleksander Lewin, a former Korczak scholarship holder (in 1038-1939), wrote a dissertation entitled: Problems of collective upbringing: pedagogical reflections based on the experiences of a Polish children's home and school in the Urals. The first edition appeared in 1953, the second edition in 1955. The dissertation glorified Makarenko and denigrated Korczak's pedagogy. After that, Korczak's works and books were removed from bookshops and libraries, even school libraries, and those that had been recently reprinted were sent to be pulped. In 1955, Aleksander Lewin was awarded the Officer's Cross of the Order of Polonia Restituta for his dissertation on Makarenko and for his pedagogical experience. When asked about her work during the Stalinist period, Wisława Szymborska replied honestly: It's difficult, that's how I wrote then, end of story! Aleksander Lewin never openly said: Mea culpa! 1968-1969 Collapse II - Anti-Semitic - Gomulka/Jaruzelski Action After the first collapse, it was only during the ‘thaw’ of 1956 that the Korczak Committee was revived. At that time, it established a permanent Archival Commission (1957), which began collecting documents, publications, memoirs, and photographs on a larger scale, and even undertook its first bibliographic work. In Poland, 1962 was solemnly celebrated as the Korczak Year on the occasion of the twentieth anniversary of his death. During the celebrations, a Korczak pedagogical session and an Academy event were organised at the Chamber Theatre, among other activities. The press and media were abuzz with information about Korczak's life and works. A series of colourful postage stamps with motifs from King Maciuś I was also issued on this occasion. This next ‘collapse’, anti-Semitic in nature, in 1968–1969, included the closure and sealing of the Korczak Committee's premises on Jasna Street. The last chairman of the Committee, Michał Wróblewski, was harassed by the Polish authorities and, in November 1969, like many other Korczak supporters, he left Poland. The Society of Friends of Children, with which the Korczak Committee was affiliated, also left Poland. When the Korczak Committee was about to be closed by Polish authorities, Igor Newerly and Aleksander Lewin fell completely silent then! Basia Abramow (Newerly´s wife) and Ida Merzan remained loyal (as always) to both Korczak and ‘Pan Misza’. Harassment Of course, the harassment of the Korczak Committee's management was also related to the severance of diplomatic relations between Israel and Poland on 12 June 1967 following the Six-Day War. Poland thus demonstrated solidarity with the Arab states, aligning itself with the political stance of the USSR and most other Warsaw Pact countries. Full diplomatic relations were not restored until February 1990. The reactivation of activities after Collapse II - "Stowarzyszenie". The reactivation of activities after the collapse was forced by foreign Korczak societies in Paris, mainly Swedish, French, and German. Representatives from Poland were appointed to this UNESCO meeting; however, excluding Aleksander Lewin. Poland then appointed (!) an organization called "Stowarzyszenie" and also elected a new board. Its members included Dr Jadwiga Bińczycka, an employee of the Faculty of Pedagogy and Psychology at the University of Silesia in Katowice. This excellent choice marked the third revival of the Korczak movement in post-war Poland. As I wrote above, besides the harassment of the Korczak Committee's management and the closure of the Polish Korczak Committee, Poland broke diplomatic relations with Israel. Relations that were reestablished in 1990. At the Korczak meeting in Paris, under the auspices of UNESCO, Polish representatives were actually given a harsh ultimatum. It was about building of the IKA - International Korczak Association in the West and about the membership of the Polish Korczak Association in it. What exactly happened afterwards, I do not exactly remember, but in Poland, one reactivated Komitet Korczakowski (Korczak Committee), now called Stowarzyszenie, and showed the will to be the headquarters of future IKA. In January 1981, Jerzy Kuberski, president of the Janusz Korczak International Association, arrived in Israel with a Polish delegation to attend a meeting of the association's presidium. Between 1980 and 1982, Kuberski also served as head of the Office for Religious Affairs. In the same year, after Kuberski opened the door, Włodzimierz Sokorski (former head of Polish radio and television), president of ZBoWiD, arrived in Israel. So in a way, Korczak was helping, 40 years after his death, to reeastablish Israel - Poland diplomatic relations. The board of the newly established Janusz Korczak International Association, based in Warsaw, included two Germans: Prof. Erich Dauzenroth and Adolf Hampel. |
