Wyszukiwarka Google gdy znajduje informacje na sieci używając hasła KORCZAK podaje zazwyczaj cztery rezultaty

Od lewej: Różka Reizel Korczak, Abba Kovner i Vitka Kempner podczas oswobadzania Wilna 13 lipca 1944.

Janusz Korczak - pseudonim Henryka Goldszmita.

Korczak Ziółkowski - imię artysty Ziółkowskiego. Na zdjęciu Ziółkowski "Korczak" przed swoim przyszłym grobem.

Herb Korczak (Ciffus, Ciphus, Karpie, Trzy Wręby, Wrębowie, Wręby) – polski herb szlachecki. Herb ma pochodzenie węgierskie, trzy wręby oznaczają trzy rzeki Dunaj, Cisę (lub Drawę) i Sawę.

Wyszukiwarka Google gdy znajduje informacje na sieci używając hasła KORCZAK podaje zazwyczaj cztery rezultaty:

• Różka Reizel Korczak
• Janusz Korczak - pseudonim Henryka Goldszmita
• Korczak Ziółkowski - imię artysty Ziółkowskiego
• Korczak (herb szlachecki)

Zacznę opisem po polsku od Korczaka Ziółkowskiego.

Artysta Ziółkowski miał na imię "Korczak". Osierocony w drugim roku życia (rodzice imigranci z Polski) Ziółkowski był w Ameryce wychowankiem kilku domów dziecka. Jakkolwiek nigdy nie ukończył szkoły artystycznej, od najmłodszych lat przejawiał duży talent rzeźbiarski. W 1939 rzeźbiarz Gutzon Borglum zaproponował mu stanowisko asystenta przy tworzeniu monumentalnego dzieła – Głów Prezydentów w ścianie góry Mount Rushmore. Podczas prac na Mount Rushmore zgłosiło się doń kilku wodzów plemienia Dakotów z pytaniem, czy nie podjąłby się stworzenia pomnika honorującego Indian.
Ziółkowski natychmiast przystąpił do planowania pomnika Szalonego Konia, na który Indianie przeznaczyli 200-metrową skałę w Górach Czarnych.
Pomnik "Szalonego Konia" (Crazy Horse) legendarnego wojownika Dakotów, gdy zostanie ukończony będzie największym pomnikiem na świecie. Ziółkowski pracował nad pomnikiem prawie całe swoje życie, potem jego żona Ruth a następnie dzieci (miał 10-cioro), obecnie dwie jego córki. ..

Różka Reizel Korczak była w Getcie w Wilnie. Po likwidacji getta 23 września 1943, wstąpiła do żydowskiego oddziału partyzanckiego „Nekama” (dosł. Zemsta) i pod dowództwem Aby Kownera walczyła z Niemcami w Puszczy Rudnickiej. Została jedną z przywódczyń oddziału i odznaczyła się w wielu akcjach sabotażowych.
Po wyzwoleniu Wilna przez ZSRR w lipcu 1944 nawiązała kontakt z ocalałymi z Kowna, następnie w ramach organizacji Bericha została skierowana do Rumunii, gdzie tworzyła ośrodki przygotowujące Ocalałych z Europy do dalszej emigracji do Erec Israel.