Staś i Smyk - Na i pod barykadą na rogu ulicy Pańskiej i Komitetowej - Cytat "Istnieje też podejrzenie że twoja matka się kurwi. Mordy na Żydach w Polsce, ja pierdole"

Tu, w piwnicy, ukrywał się Staś Hoffer. Z lewej, niewidoczny kościół Wszystkich Swiętych na placu Grzybowskim. Resztki fasady to pierwsze numery nieparzyste na ul. Twardej 1-3-5. Na drugim planie to domy i barykady na Pańskiej. Niemiecki opis - Das zerstörte Warschau nach dem Bor-Komorowski Aufstand. Beschreibung: Trümmer von Gebäuden der Twarda Straße in westlicher Richtung. Die Häuser befanden sich auf der Grenze zum Getto-Gebiet und wurden während des Getto-Aufstandes von 1943 zerstört. Autor: Heydecker, Joe J. Technik: Azetatfilm Datierung 20.11.1944.

Zdjęcie Luftwaffe z sierpnia 1944 roku. Na lewej stronie zdjęcia ulica Sienna. Po prawej, przecinająca łukiem zdjęcie ulica Twarda. Miedzy Panska, Bagnem i Twarda, Kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski. Po prawej stronie ulica Prózna, plac Grzybowski i Twarda. Widać cień wiezy koscioła który potwierdza godzine z samolotowego zegara 3,15 po południu. Kosciół Wszystkich Swietych na placu Grzybowskim stracił swój dach. Dwie barykady powstancze na Sienej (1 a-b), Pańskiej (2), Twardej (3) i innych ulicach sa widoczne jak czarne poprzeczne kreski. Barykada 1 a jest tuz obok ostatniej siedziby Domu Sierot dra Korczaka. 1b - to róg barykady na skrzyzowaniu ulic Wielkiej i Siennej. 2 - ul. Pańska 20-22 przy plebani Koscióła Wszystkich Swietych. 3 - ulica Twarda, miedzy domem Twarda 4 i miejscem gdzie stał dom Twarda 1.

Dawny rejon tzw.  Małego Getta gdzie działało AK. 

Ulica Twarda 3, tu w piwnicy AK odkryło Stasia Hoffera. 

Ulica Prosta 4. tu AK zamordowało grupę Żydów dnia 11 września 1944 r. 

Ulica Pańska 35, róg Komitetowej, tutaj ciało Stasia a własciwie wystajace nogi i buty poznał wujek Stasia, Hoffer i żona Mariana Berlanda, Maria. Leżał pod kamieniami barykady powstańczej.

Chłopiec Staś  (Hoffer) przeżył likwidację Getta Warszawskiego (latem 1942). Deportowany po Powstaniu w Getcie w 1943 roku, wyskoczył z pociągu jadącego do obozu smierci. Ukrywał się przez 15 miesiecy w oficynie domu Sienna 42.

Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie opuscił Sienna 42. Nie przeżył Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Ciało jego a własciwie wystające buty poznał wujek Stasia, Hoffer i żona Mariana Berlanda, Maria. Leżał pod kamieniami barykady powstanczej na rogu ulicy Pańskiej i Komitetowej w sierpniu 1944 roku.

Maria Berland opowiedziała o tym zdarzeniu w wywiadzie dla Shoah Foundation (USC Shoah Foundation Institute testimony of Maria Berland Oral History | VHA Interview Code: 25559). Gdy Maria zaczeła sie awanturowac to jeden z powstanców wg. niej powiedział: "Niech pani nie krzyczy, on pania też zabije.... (...) Karolak to jest były bokser".

Notesy Mariana Berlanda czytam w jasne dni.

W książce Jacka Leociaka Biografie Ulic wydanej wiosna 2018 roku jest opisana ta okolica dawnego Małego Getta jak również cytowane za Marianem Berlandem losy chłopca który przeżył likwidacje getta (w 1942 i 1943 roku) i w chwili wybuchu Powstania Warszawskiego ukrywał się w ruinach domu na Twardej 3 w którym aż do zburzenia przez Luftwaffe we wrzesniu 1939 rmieszkała moja mama i dziadkowie.

Zdjęcie Luftwaffe z sierpnia 1944 roku. Na lewej stronie zdjęcia ulica Sienna. Po prawej, przecinająca łukiem zdjęcie ulica Twarda. Miedzy Panska, Bagnem i Twarda, Kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski. Po prawej stronie ulica Próżna, plac Grzybowski i Twarda. Widać cień wiezy koscioła który potwierdza godzine z samolotowego zegara 3,15 po południu. Kosciół Wszystkich Swietych na placu Grzybowskim stracił swój dach. Dwie barykady powstancze na Sienej (1 a-b), Pańskiej (2), Twardej (3) i innych ulicach sa widoczne jak czarne poprzeczne kreski. Barykada 1 a jest tuz obok ostatniej siedziby Domu Sierot dra Korczaka (Sienna 16). 1b - to róg barykady na skrzyzowaniu ulic Wielkiej i Siennej. 2 - ul. Pańska 20-22 przy plebani Koscióła Wszystkich Swietych. 3 - ulica Twarda, miedzy domem Twarda 4 i miejscem gdzie stał dom Twarda 1.

Na ulicy Twardej żółty prostokąt to dawna kamienica Twarda nr. 3. Tam w piwnicach ruiny domu który nie istniał od wrzesnia 1939 roku zostawiono Stasia gdy reszta grupy z którą sie dotychczas ukrywał w oficynie na Siennej 42 az do wybuchu Powstania Warszawskego poszla w poszukiwaniu jedzenia.

Żółta strzałka to barykada na ulicy Pańskiej miedzy domami nr. 35-36, na rogu Pańskiej i Komitetowej - miejsce gdzie spod sterty kamieni i cegieł wystawały nogi 13-14 letniego Stasia

Żółta strzałka to równiez barykada i zdjecie 12-letniego Smyka pozujacego z GrB 38.

W ruinach domów przy ulicy Twardej 3 ukrywał sie Staś Hoffer. Jego ciało znaleziono zasypane pod barykada 150 metrów od kryjówki (zółte kropki). Zamordowanie Stasia to nie był pojedynczy "wypadek". Wielu powstańców z oddziału kpt.  Strykowskiego Hala jest odpowiedzialnych za zamordowanie grupy Żydów dnia 11 września 1944 r. przy ulicy Prostej 4. Kpt. Hal przezył wojne i spisał swoje wspomnienia i dawał sporo wywiadów w latach 80-tych. Nie wiem czy opisal morderstwa na Żydach w swoim rejonie walk. Masakra na Prostej nie byla jedyna podczas której na terenach kontrolowanych przez powstańców zabito, zamordowano Żydów, bo byli Żydami. 

Zdjęcie Luftwaffe z 5 wrzesnia 1944 roku. Na dawnym terenie Małego Getta działało Zgrupowanie "Chrobry II" które miało rodowód NSZ-owski (lub mieszany). Było to jednak "Zgrupowanie". Chrobry II (dwa) to nazwa nadana w zwiazku z tym ze w tej samej okolicy działały inne grupy powstańców, m.in. Batalion Chrobry (nazywany pózniej Chrobry I). Zamordowanie Stasia Hoffera to nie był pojedynczy "wypadek". Wielu powstańców z oddziału kpt. W. Strykowskiego Hala jest odpowiedzialnych za zamordowanie grupy Żydów dnia 11 września 1944 r. przy ulicy Prostej 4. Kpt. Hal przezył wojne i spisał swoje wspomnienia i dawal sporo wywiadów w latach 80-tych. Nie wiem czy opisał morderstwa na Żydach w swoim rejonie walk. Masakra na Prostej nie była jedyna podczas której na terenach kontrolowanych przez powstańców zabito, zamordowano Żydów, bo byli Żydami. Zdjecie 

Żółta strzałka to barykada na ulicy Pańskiej miedzy domami nr. 35-36, na samym rogu Pańskiej i Komitetowej - miejsce gdzie spod sterty kamieni i cegił wystawały nogi, buty 13-14 letniego Stasia zamordowanego przez AK. 
Żółta strzałka to równiez barykada i zdjecie 12-letniego Smyka pozujacego z GrB 38. Inna barykada na Pańskiej widac miedzy domami 15-18. koło kosciola

Śródmieście Północne. Barykada Pańska 35-36.  Dwunastoletni "Smyk" łącznik szturmówki kpt. Lecha ze Zgrupowania Chrobry II z niemieckim GrB 38

Który Karolak z AK zamordował Stasia?

Karolak I - Marian Karolak (Flota Gdynia) zdobył Mistrzostwo Polski w 1938 roku waga półciężka (do 79,4 kg). 
Pseudonim "Karolak"
Prawdopodobnie Karolak I to ten sam co Karolak II który mial Stopień wojskowy Marynarki Wojennej - mat (kapral).

Karolak II - Karol Ropelewski

Pseudonim "Karolak"

Data urodzenia 1910-11-01 (Warszawa) Data śmierci 1976-06-16

Stopień-plutonowy podchorąży 

Imiona rodziców Romuald - Franciszka

Udział w konspiracji 1939-1944 Warszawski Okręg Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 1. Rejon "Róg" - batalion "Bończa" - 101a kompania, II Pluton – dowódca plut. pchor. Karol Ropelewski „Karolak”

Oddział Armia Krajowa - Grupa "Północ" - zgrupowanie "Róg" - batalion "Bończa" - 101. kompania
Szlak bojowyStare Miasto - kanały - Śródmieście Północ Losy po Powstaniu Niewola niemiecka - brak informacji o miejscach pobytu

Karolak III - Marian Karolak

Pseudonim "Karolak", "Unrug" lub "Mat Unrug".

Data urodzenia 1915-02-15 Data śmierci 

Stopień mat

Udział w konspiracji 1939-1944

Szlak bojowyWola 2 Rejon (Koło - cmentarze) Oddział III Obwód "Waligóra" (Wola) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - zgrupowanie kpt. "Hala"

Okoliczności śmierci: Poległ podczas Powstania Warszawskiego. 

Ciało Stasia, a własciwie wystajace nogi poznał wujek Stasia i żona Mariana Berlanda, Maria pod kamieniami barykady powstanczej na rogu ulicy Pańskiej i Komitetowej w sierpniu 1944 roku. Maria Berland opowiedziała o tym zdarzeniu (USC Shoah Foundation Institute testimony of Maria Berland Oral History | VHA Interview Code: 25559).

Na dawnym terenie Małego Getta działało Zgrupowanie "Chrobry II" które miało rodowód NSZ-owski (lub mieszany). Było to jednak "Zgrupowanie". Chrobry II (dwa) to nazwa nadana w zwiazku z tym ze w tej samej okolicy działały inne grupy powstańców, m.in. Batalion Chrobry (nazywany pózniej Chrobry I).

Zamordowanie Stasia to nie był pojedynczy "wypadek". Wielu powstańców z oddziału kpt. W. Strykowskiego Hala jest odpowiedzialnych za zamordowanie grupy Żydów dnia 11 września 1944 r. przy ulicy Prostej 4.  Kpt. Hal przezył wojne i spisał swoje wspomnienia i dawal sporo wywiadów w latach 80-tych. Nie wiem czy opisał morderstwa na Żydach w swoim rejonie walk.

Masakra na Prostej nie była jedyna podczas której na terenach kontrolowanych przez powstańców zabito, zamordowano Żydów, bo byli Żydami.

Michał Cichy napisał artykuł w Gazecie Wyborczej pt. Polacy - Żydzi: czarne karty Powstania. Został opublikowany w latach dziewięćdziesiątych. W artykule pisze Cichy że Stykowski (Strykowski - Hal) w czasie Powstania zgromadził wokół siebie niewielki oddział przyboczny złożony z wolskich kryminalistów, którzy mieli dopuścić się zbrodni na ludności cywilnej, czyt. żydowskiej.

Inne ciekawostki internetowe 

Z Wykop.pl

• 
   

  zenon1002 1 rok temu 
  

  +17

  istnieje też podejrzenie że twoja matka się kurwi.
  Mordy na Żydach w Polsce, ja pierdole

  
  
  @LowcaAndroidow: nie czytałem żadnego opracowania podpisanego przez doktora lub profesora wydziału historii na temat domniemanego nierządu mojej matki. Czytałem natomiast takie opracowania dotyczące zbrodni popełnionych przez zgrupowanie "Chrobry II" (11 września 1944 r.). To jest ta subtelna różnica. Sprawa nie jest oczywista ponieważ według różnych relacji:
  
  - to wcale nie było zgrupowanie "Chrobry II" tylko grupa Wacława Stykowskiego, świadkowie zdarzeń pomylili zgrupowania
  
  - to nie była grupa Wacława Stykowskiego tylko grupa wolskich kryminalistów a Stykowski podejrzanych aresztował (http://armiakrajowa.org.pl/pdf/hal.pdf - prof. dr hab. Leszek Żukowski )
• I dalej:
  Pierwsze sygnały, że działo się tam źle, znalazły się w opu­blikowanej w 1957 r. w Londynie książce „Wicher Wolności" Wacława Zagórskiego „Lecha Grzybowskiego", dowodzącego batalionem zgrupowania „Chrobry II". Książka miała trzy wy­dania w języku angielskim. Zostały w niej opisane m.in. mordy na Żydach dokonane przez żołnierzy oddziału kpt. „Hala". Powiadomiony przez Zagórskiego, że na jego terenie (skraj Ma­łego Getta, ulice: Towarowa, Twarda, Prosta) odkryto w piw­nicy zamordowane Żydówki z dziećmi, bagatelizował sprawę, mówiąc, że może się nimi zająć „Ostatnia Posługa" (tak na­zywało się przedsiębiorstwo pogrzebowe działające w getcie). Zagórski powiadomił o zabójstwie przełożonych, m.in. samego „Montera". Obiecując, że zabójcy zostaną ukarani, kazano mu zachować sprawę w tajemnicy. „Wieść o mordzie w lochu na terenie getta mimo nakazu tajemnicy rozniosła się szeptem wśród żołnierzy czwartej kompanii"
  
  Z meldunków żandarmerii polowej AK wynika, że w od­dziale kpt. „Hala" funkcjonowała tolerowana przez dowódcę „bojówka"- w jej skład wchodzili m.in. dwaj bracia o nazwisku Mucha (jeden miał pseudonim „Wrona", a drugi „Mu­cha"). Należeli do niej także: starszy sierżant „Nowina", kapral „Dmowski", strzelec „Kotek", kapral Marian Karo­lak „Mat Unrug", strzelec „Francuz" (prawdopodobnie Robert K.). Część z nich należała zapewne do półświat­ka zamieszkującego okolice Hali Mi­rowskiej. Jeden ze świadków z grupy „Hala" zeznał, że „Mucha", „Wrona" i inni nocami „wychodzili" na miasto, urządzali pijatyki, sprowadzali sobie kobiety.

https://groups.google.com/forum/#!msg/soc.culture.polish/JR6BsQMhNrA/5HN5LZw3S8IJ