När min farmor dog på ett sjukhus i Warszawa nådde beskedet min far som var då elev i det polska gymnasiet i Pińsk ryska: Пинск. Min pappa var mycket nära sin mor! När han gick till skolan hade hans klasslärare berättat: En av våra elevers mor, Wassermans, gick bort, vi skall för att hedra henne och ge stöd åt honom ställa sig och sjunga sången "O mój rozmarynie, rozwijaj się" - O min rosmarin utveckla dig.. I Polen betraktade man rosmarin som symbol för kärlek och trohet.
Sången är en soldatsång med anor från 1910-15.
O mój rozmarynie, rozwijaj się
O mój rozmarynie rozwijaj się
Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej
Zapytam się.
A jak mi odpowie: nie kocham cię,
A jak mi odpowie nie kocham cię,
Ułani werbują, strzelcy maszerują
Zaciągnę się.
Dadzą mi konika cisawego
Dadzą mi konika cisawego
I ostrą szabelkę, i ostrą szabelkę
Do boku mego.
Dadzą mi kabacik z wyłogami
Dadzą mi kabacik z wyłogami
I czarne buciki i czarne buciki
Z ostrogami
Dadzą mi manierkę z gorzałczyną
Dadzą mi manierkę z gorzałczyną
Ażebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił
Za dziewczyną.
Pójdziemy z okopów na bagnety,
Pójdziemy z okopów na bagnety,
Bagnet mnie ukłuje, śmierć mnie ucałuje,
Ale nie ty.
