Pińsk - Holocaust - Zagłada - Eksterminacja pińskich Żydów - Пинск

1941

Pinsk, 4 sierpnia 1941 roku. Pierwsza akcja miała miejsce w poniedziałek wieczorem, Niemcy  wraz z polską policją, zajechali pod żydowskie domy w różnych częściach miasta i aresztowali  300 mężczyzn.

Judenrat zwrócił się o pomoc do polskiego burmistrza Sliwinskiego, a on zgodził się dołączyć do delegacji Judenratu która udał się do niemieckiego dowódcy Pińska. Dowódca wyrzucił ich i nakazał burmistrzowi powiadomić Żydów, że wszyscy mężczyźni w wieku od osiemnastu do sześćdziesięciu maja się zgłosić na stacje kolejowa, do pracy. Jeśli nie przyjda to 300 więźniów będzie ukarany śmiercią. To zagrożenie podziało i wiely zgłosilo sie na stacji. 

Ponieważ ilość zgłaszajacych się na stacji nie spełniala wg. Niemców ich postawionych warunków, kazali większości  członków Judenratu przyłączyć się do tych, którzy przyszli na dworzec. Gdy liczba ludzi osiągnęła 8000, Niemcy ustawili ich w dwóch rzedach i nakazał im, oddac  zegarki i opróżnić kieszenie z pieniędzy, dokumentów i innych przedmiotów. Niemcy oddzielili 150 robotników,do pracy nad naprawie mostu. 300 zakładników zostało sprowadzonych z piwnic Żandarmerii. Zebranym na stacji kazano maszerować na północ, w kierunku miejscowości Iwaniki i Posienicze. Szli,  otoczeni esesmanami, którzy eskortowali ich, konno i na motocyklach. 

Stara mapa z lat 30-tych. Posienicze - Iwaniki, Te dwie wsie sa zaznaczone na północ od Pińska.  To miejsce masowej eksterminacji pińskich Żydów. 5 sierpnia 1941 roku.

Posienicze - Iwaniki, 5 sierpnia 1941 roku - masowa akcja eksterminacji pińskich Żydów . Na początku faszyści aresztowali grupę zakładników, a potem pod groźbą ich rozstrzelania rozkazali zebrać się na dworcu kolejowym żydowskim mężczyznom Pińska, rzekomo w celu wysłania ich na roboty, z zapasem jedzenia na trzy dni i dokumentami. Oddzielili specjalistów do remontu mostu, pozostałych – kilka tysięcy ludzi – pognali ulica 1 Maja w kierunku pólnocnym. Gdy doszli w pobliże wsi Iwaniki, Niemcy kazali wszystkim Żydom isć w kierunku dołów, które zostały wcześniej wykopane.i wtedy zaczeli strzelac. Wielu próbowało uciec w kierunku pól, ale Niemcy zastrzelili większość z nich. O dziewiątej wieczór  Niemcy zabili wszystkich złapanych Żydów. Tylko trzem udało się uciec i powrocić do miasta. Tych, którzy przeżyli opowiadali, co się stało z tysiącami ludzi. Kiedy czoło kolumny napotkało karabiny, skierowane na nich, ci, którzy byli dalej od dołów, wewnątrz kolumny, zaczęli sie rozbiegać. Pojedynczym udało sie ocalić. Następnego dnia faszyści zagnali tutaj grupę Żydów do sprzątnięcia trupów, a potem rozstrzelali i ją. Ku pamięci tych tragicznych wydarzeń na prawo od drogi Pińsk-Łogiszyn-Iwacewicze postawiono pomnik.

Koźlakowicze, 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie. Obecnie na tym miejscu jest znak pamiątkowy. 

Koźlakowicze. Ulica Brzeska z centrum miasta na zachód, w latach 40-tych była nieco krótsza niż teraz. Za miastem przechodziła ona w brukowaną drogę, która szła w kierunku Brześcia. Na lewo od drogi – wieś Koźlakowicze, obecnie wchodząca do administracji miasta. Obok Koźlakowiczów 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie. Mapa z 2010 roku.

Koźlakowicze. Ulica Brzeska z centrum miasta na zachód, była wtedy nieco krótsza niż teraz. Za miastem przechodziła ona w brukowaną drogę, która szła w kierunku Brześcia. Na lewo od drogi – wieś Koźlakowicze, obecnie wchodząca do administracji miasta. Obok Koźlakowiczów 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie.

1942


Dobra Wola - epilog. Masowe rozstrzelania więźniów pińskiego getta, które zabrały około 18 tysięcy istnień, miały miejsce tutaj od 29 października do 1 listopada 1942 roku. Droga na miejsce egekucji nie jest opisana. Do dobrej Woli mozna bylo dotrzec albo glowna droga na polnoc terza i skrecic na rozdrozu wsi.W 1943 roku faszyści wywlekli trupy, spalili je na ogromnych ogniskach, popiół zakopali w ziemi. To wszystko zrobili Niemcy z Batalionu policyjnego 306.

Dobra Wola to miejsce zagłady pińskich Żydów w 1942 roku.  Wszystkie Pages of Testimony  na powyższym zdjeciu zawieraja "Place of Death: Dobra Wola".

Świadek zagłady pińskich Żydów w folwarku Dobra Wola, który był zmuszony do pracy wewnątrz wykopanych masowych grobach, dołach opisał procedure mordów: "W drugim dniu akcji, wysłano mnie do pracy w dołach Dobra Wola. Tam, co dzień, przyganiali coraz więcej Żydów. Żydzi byli zmuszani by uklęknąć i rozebrać się do naga. Jeden Niemiec prowadził pojedynczo nagiego Żyda do krawędzi dołu, podczas gdy inny zabijal go strzałem w tył głowy. Później musieliśmy, pracujacy w rowach Żydzi ukladać rzedami, w wielu warstwach tych wszystkich, którzy zostali rozstrzelani. Gdy Niemiec opróżniał swój pistolet, drugi Niemiec ladował nastepny tak, żeby to szatańskie morderstwo mógło być kontynuowane bez przerwy".

Iwaniki i Posienicze - to miejsca zagłady pińskich Żydów w 1941 roku. Dobra Wola to miejsce zagłady pińskich Żydów w 1942 roku. Trzy miejsca na zachód od centrum .

Lista na 544 stronach z 17.344 nazwiskami Żydów z Pińskiego Getta, byla zrobiona przez Niemców w lecie 1942 roku. Numer 2690 na liscie z getta pińskiego (tlumaczenie z niemieckiego na rosyjski) to moja ciocia Вассерман Puba (po rosyjsku lista) - Wasserman Riwa. Na orginalnej liscie miala wpisany zawód, sekretarka piszaca na maszynie.

Numer 2690 na liscie z getta pińskiego to moja ciocia Вассерман Puba (po rosyjsku lista) - Wasserman Riwa.

1942

Cmentarz w Karlinie, 23 grudnia 1942. Na miejscu zburzonego i zabudowanego po wojnie karlińskiego cmentarza znajduje się skwer upamiętniający więźniów pińskiego getta. W czasie okupacji tutaj chowali Żydów, zmarłych z głodu i chorób, rozstrzelanych za próby przyniesienia do getta swoim matkom, żonom, dzieciom jedzenia, za pojawienie się na ulicy bez żółtych naszywek, za to, że zbliżyli się do ogrodzenia lub zbyt wcześnie rano przychodzili ku kolumnie po wodę. 
Ostatnich Żydów z Getta w Pińskiego rozstrzelano na terenie getta na cmentarzu. To bylo 23 grudnia 1942 roku. Rozstrzelani na cmentarzu to 143 specjalistów. 
, 
Pozostalych zaprowadzono do "polskiego " więźenia gdzie warunki w porównaniu z gettem były dużo lepsze.

1944
14 lipca 1944 roku Pińsk zostaje zdobyty przez Armię Czerwoną. Z 30.000 Żydów ocalało 37.

Alfred Ebner murdered my family (Wasserman) in Pinsk and 30000 other Jews. Never convicted! Read the entire story below written by Katharina von Kallenbach, Ebners relative!

Epilog 20 lat po Holocauście Pińska

Katharina von Kellenbach, krewna Ebner napisała;

Miałam trzynaście lat, kiedy przeczytałem, że mój wujek, Alfred Ebner, został oskarżony o zabicie 30.000 Żydów, i że jego proces zostanie przerwany ze względów zdrowotnych. Alfred Ebner siedział przy stole naprzeciwko mnie, jak ja czytałam ten komunikat prasowy. Był stałym gościem w naszym domu w Monachium, przychodzil na uroczystości rodzinne a ja często odwiedzałam jego dom rodziny w Stuttgarci, zanim moja rodzina przeniosła się do Monachium. Pamiętam zamieszanie i niezdolność zrozumienia sensu tej informacji, podczas gdy on siedział spokojnie (i pozornie w dobrym zdrowu) u mojej rodziny. Co miałem zrobić z tym, że moja rodzina nie wyraziła wotum nieufności wobec niego? Czy nie powinna moja rodzina wykluczyć go, czy zabił jedną osobę, czy dwie? Fakt, że on siedział wśród nas niewzruszony wydawał się sugerować, że nigdy te morderstwa nie miały miejsca. Zastanawiałam się, w jaki sposób jeden człowiek zabił 30000 ludzi? Gdzie on to zrobił? Kim były jego ofiary?

Alfred Ebner murdered my family (Wasserman) in Pinsk and 30000 other Jews. Never convicted!
Read the story below of Ebners relative!
http://www.aish.com/jw/s/48882597.html