 |
| Erich Kästner |
Tak, to książka i postać prof. Justusa, nauczyciela którą zawsze identyfikowałem z Korczakiem.
Nie zapomniana przez 55 lat, to coś znaczy!
I to imię, JUSTUS, sprawiedliwy, słyszę zawsze i myślę też o Doktorze, też!
...Na pierwszy rzut oka środowisko gimnazjalistów może się wydawać idealne, ale tak nie jest. Bliżej mu do Dickensowskiego czy Korczakowskiego świata, niż do "Ani z Zielonego Wzgórza". Chłopcy robią to, co inni w ich wieku: rozwiązują konflikty za pomocą pięści, mają niespożyty apetyt i bardzo potrzebują autorytetu. Taką rolę pełnią dwie osoby: profesor Boekh, zwany Justusem ze względu na to, że choć surowy to sprawiedliwy (też mieliście w szkołach takich nauczycieli?) i tajemniczy Niepalący, którego chłopcy po kryjomu odwiedzają. Najczęściej po to, by zasięgnąć jego rad, które niejednokrotnie pomogły im rozstrzygnąć wiele sporów. Bezimienny wagabunda jest ich przewodnikiem, dobrym duchem i opiekunem, pełni nieformalną funkcję autorytetu. Uczy ich, jak radzić sobie z przeciwnościami, bo przecież dzieciństwo nie zawsze jest beztroskie i pogodne. Chłopcy walczą ze słabościami, szlifują swoje charaktery. Nawet walka między dwiema bandami gimnazjalistów odbywa się według określonych zasad, których złamanie grozi surowymi sankcjami. W życiu uczniów liczy się honor, odpowiedzialność, szacunek ucznia do nauczyciela (i odwrotnie), zaufanie (kiedy Justus opowiada uczniom wzruszającą historię ze swoich szkolnych lat), a przede wszystkim przyjaźń i rodzina. Chłopcy mają też marzenia, niby nic nadzwyczajnego: jeden chce być duży i odważny, drugi chciałby spotkać się w święta z rodziną i przyjaciółmi.
Opowieść Kästnera, pełna smutnych i wesołych przygód, posiada głębszy sens, który i dziś nie stracił na aktualności. Płynie z niej przesłanie: nie traćcie wiary, nie przerażajcie się, gdy coś nie idzie po waszej myśli. Musicie znać swoje słabe i mocne strony, walczyć ze słabościami. Pamiętajcie o tym, jak wielką siłę ma prawdziwa przyjaźń. Ważna jest odwaga, ale nic nie jest ona warta bez rozumu. A życie ma diabelnie duży numer rękawicy...
