 |
| Na zdjęciu, transport macy na ul. Wierzbowej w 1940 roku czyli 5 700. |
Na zdjęciu, transport macy na ul. Wierzbowej w 1940 roku czyli 5 700. W Warszawskim Getcie synagogi były zamknięte, ale na każdym podwórzu świadczone były usługi religijne a kantorzy śpiewali modlitwy i pieśni. Zgodnie z tradycją, nawet najbiedniejszemu Żydowi nie może tego dnia zabraknąć macy.
W wigilię Paschy w 1940 roku (24 kwietnia) ludzie biegali wokół, nosząc paczki z macą, jakby nie żyli stale pod groźbą zagłady - autor wspomnienia uważa, że było w tym coś nieprawdopodobnego.
Ostatni Pesach w Domu Sierot Korczaka to ten w 1942 roku.
W 1943 roku na tydzień przed Paschą, Niemcy ogłosili, że można piec macę na Pesach, to znaczy, że Pesach będzie spokojny. W getcie nie było mąki jasnej tylko ciemna, to ludzie chodzili do rabina pytać, czy można z mąki ciemnej zrobić macę. Rabin odpowiedział, że w takich czasach można.
14 kwietnia 1943 w przeddzień Paschy, specjalne oddziały SS, w pełnym szyku bojowym, stały naprzeciwko muru getta. Lufy karabinów maszynowych sterczały z balkonów, okien i dachów przylegających do muru domów po aryjskiej stronie. Niemieccy zwiadowcy obserwowali teren przez dziury wydrążone w murze getta. Ulice w pobliżu były wyłączone z ruchu, patrolowali je niemieccy policjanci na motocyklach.
18 kwietnia, plakaty rozlepione nocą z apelem ŻOB, wzywają mieszkanców Warszawskiego Getta do nie słuchania rozkazów niemieckich przemysłowców. Poniatów i Trawniki (niedaleko od Lublina) w rzeczywistości są kolejnymi obozami zagłady.
http://jimbaotoday.blogspot.se/2014/04/passover-matza-korczak-orphanage-in.html
