Mordechaj Anielewicz kierował w dniach 18–21 stycznia 1943 pierwszą zbrojną samoobroną w Getcie Warszawskim, która doprowadziła do przerwania drugiej niemieckiej akcji deportacyjnej do Treblinki (tzw. Powstanie Styczniowe).
Oddział dowodzony przez Anielewicza wmieszał się w kolumnę Żydów prowadzonych na Umschlagplatz i na dany przez niego sygnał, na rogu ulic Zamenhofa i Niskiej, zaatakował niemieckich konwojentów. Większość żydowskich bojowców zginęła, jednak kilkudziesięciu Żydom prowadzonym na Umschlagplatz udało się zbiec.
Szlengel współpracował z Oneg Szabat i zbierał również interesujące materiały i notatki zamierzając opisać całokształt życia w getcie. Na przeszkodzie stanęła mu rozpoczęta 18 stycznia 1943 roku akcja selekcyjna w szopie szczotkarzy. Jej przebieg opisał w przejmującym prozatorskim tekście "Co czytałem umarłym".
Władysław Szlengel brał udział w przedstawieniach dla dzieci w Domu Sierot prowadzonym przez Janusza Korczaka na Siennej 16. Jego tekst "Kartka z dziennika akcji" był pierwszym literackim opisem wymarszu dzieci z Domu Sierot
W czasie Powstania w Getcie Szlengel ukrywał się w schronie Szymona Kaca przy ulicy Świętojerskiej 36. Po wykryciu schronienia przez Niemców został wraz z żoną rozstrzelany 8 maja 1943. Ta sama data i miejsce śmierci którą dzieli z Anielewiczem i wieloma innymi.
