På bilden överst är mitt gamla hem, Huset utan hörnor som jag bodde i 17 år tills jag år 1967, lämnade Warszawa och Polen.
Från det markerade fönstret vänt mot öst och mot Wislastranden ropade jag när jag blev ledsen för något, mitt värsta skällsord NAKEN.
När jag var ledsen så var
Mamma naken!
Pappa naken!
Stalin naken!
Lenin naken!
och så den polske stalinisten
Bierut var också naken.
Till sist skrek jag ut
ALLA NAKNA!
The picture at the top of the page is my home, called House without corners where I lived for 17 years, until I left Warsaw and Poland (1967).
From the windows facing East, I used to watch the park, cars and the line of the Wisla river. Sometimes, I also used to stand at the window and cry and scream. Cry, when I was very sad about something.
When I was a child, my worst invective was (at that time) NUDE and when I was sad, I was screaming:
Mom naked!
Dad naked!
Stalin naked!
Lenin naked!
and thereafter, the
Polish Stalinist -
Bierut was also naked.
Finally, I yelled out
ALL NAKED!
Na zdjęciu na górze
jest mój dom dzieciństwa, Dom bez kantów. Mieszkałem tu przez 17 lat, dopóki nie
opuściłem latem 1967 roku Warszawy i Polski.
Okna naszego mieszkania na Krakowskim Przedmieściu wychodziły na wschód i na Wisłę. Kiedy jako dziecko byłem smutny i zły,
krzyczałem, używając z uporem najgorszego znanego mi epitetu.
Mojego dziecinnego przekleństwa, słowa „golas”.
Mama golas!
Tato golas!
Stalin golas!
Lenin golas!
na koniec i
Bierut był nagi…
Krzyczałem,
wyczerpawszy wszystkie łzy i całą ofiarę mojego smutku:
WSZYSCY GOLASY!
 |
| Dom bez kantów widziany z Hotelu Europeiskiego. Na rogu z Krakowskiego Przedmiescia dziura po bombie lotniczej z wrzesnia 1939 roku. |
