 |
Agoni eller dödskamp karakteriseras av långsam ineffektiv andning med pauser. Ofta medvetslöshet.
Agoniʹ härstammar från grekiskan: agōniʹa 'kamp', 'fruktan', 'ångest'. Bilden från Warszawas Ghetto. Ett äldre syskon håller sin bror eller syster. Död eller levande?
|
Försöker sedan flera dagar skriva om:
Korczak - agoni - barn - Warszawa Getto
.
Det går mycket trögt trots det insamlade materialet. Dels berättelser av min far, dels Korczaks och Czerniakóws dagböcker.
Jag har själv bevittnat agoni hos vuxna, mina närmaste.
Agoni eller dödskamp karakteriseras av långsam ineffektiv andning med pauser. Ofta medvetslöshet.
Agoniʹ härstammar från grekiskan: agōniʹa 'kamp', 'fruktan', 'ångest'.
Korczak använder sig av ordet agoni bl.a. när han beskriver barnhemmet vid Dzielnagatan.
Non omnis moriar - handlar om ett vetenskaplig arbete baserad på Warszawas Ghetto befolkning där forskare visste från början att de skulle mördas men ville efterlämna ett verk efter sig. Arbetet heter: Sjukdomen Hunger (Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942.).
Den 13 april 1942 skickar Korczak ett brev till Avdelningen för hälsa vid Judenrat och till Judenrats ordförande Czerniakow med ett förslag till ett projekt hur man skall ta itu med frågan om gatubarn. Korczak föreslår att det skall utses ett sjukhus med skyldighet att ta emot alla de döda barnkroppar från gatan och även barn i agoni. Mottagningen skall vara öppen hela dagen.
Vidare skriver han att den judiska polisen kallas som till brottsbekämpning till spädbarn och mindreåriga som inte ens har lärt sig att gå samt till övergivna förlamade och handikappade barn och till barn som har dött.
Non omnis moriar
Zmarłe z głodu żydowskie niemowlę. Fotografia i tekst z książki "Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942" w której w 1946 roku opublikowano przekazane na stronę „aryjską” wyniki badań nad głodem prowadzonych w getcie przez grupę żydowskich lekarzy. Badania nad dziećmi prowadziła dr. Anna Braude-Hellerowa, naczelna Szpitala Dziecięcego im. Bersonów i Baumanów w Warszawie. W swojej pracy pisze m.in. o zmianach psychicznych u dzieci z chorobą głodową. O agoni, nie pisze. Agonia dzieci to codzienność.
Ja próbuje napisać na temat Korczak - Dzieci - Agonia - Getto warszawskie ale nie idzie mnie to dobrze mimo że pisze tylko o trzech zdarzeniach.
Głodne dzieci to, umierające głodne dzieci, apatyczne głodne dzieci, bardzo głodne dzieci, mniej głodne dzieci, głodne dzieci. Ta ostatnia kategoria to dzieci w Domu Sierot Korczaka....
Podobnie jak ostatnie przedstawienie w getcie, Poczta wg. Tagore jest nazywana "Lekcja umierania" to było wiele wysiłków w getcie by uczyć "Jak zapominać o głodzie"! Przygotowanie sztuk teatralnych przez dzieci i personel z Domu Sierot i wystawianie ich w innych "internatach" to próby zapomnienia o głodzie. Podobnie seminaria w "Kuchni" na Dzielnej w której brali udział i Korczak i P. Stefa jako wykładowcy.
Non omnis moriar
Zmarłe z głodu żydowskie niemowlę. Fotografia i tekst z książki "Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942" w której w 1946 roku opublikowano przekazane na stronę „aryjską” wyniki badań nad głodem prowadzonych w getcie przez grupę żydowskich lekarzy. Badania nad dziećmi prowadziła dr. Anna Braude-Hellerowa, naczelna Szpitala Dziecięcego im. Bersonów i Baumanów w Warszawie. W swojej pracy pisze m.in. o zmianach psychicznych u dzieci z chorobą głodową. O agoni, nie pisze. Agonia dzieci to codzienność.
Ja próbuje napisać na temat Korczak - Dzieci - Agonia - Getto warszawskie ale nie idzie mnie to dobrze mimo że pisze tylko o trzech zdarzeniach.
Głodne dzieci to, umierające głodne dzieci, apatyczne głodne dzieci, bardzo głodne dzieci, mniej głodne dzieci, głodne dzieci. Ta ostatnia kategoria to dzieci w Domu Sierot Korczaka....
Podobnie jak ostatnie przedstawienie w getcie, Poczta wg. Tagore jest nazywana "Lekcja umierania" to było wiele wysiłków w getcie by uczyć "Jak zapominać o głodzie"! Przygotowanie sztuk teatralnych przez dzieci i personel z Domu Sierot i wystawianie ich w innych "internatach" to próby zapomnienia o głodzie. Podobnie seminaria w "Kuchni" na Dzielnej w której brali udział i Korczak i P. Stefa jako wykładowcy.
