Korczak - Ellos fueron deportados a Treblinka

TRADUCCION: Janusz Korczak fue un reconocido maestro, médico y escritor en Polonia, que se convirtió en el jefe del orfanato judío en Varsovia. Su doctrina educativa defendió la dignidad de los niños y pidió a los adultos que les muestre respeto y amor. Korczak, junto a Stefania Wilczynska, trató de aislar a los niños en el orfanato en el ghetto de la realidad circundante y de darles una vida lo más normal posible.

En el 5 de agosto de 1942, durante una ola de 3 meses de deportaciones del ghetto de los nazis reunieron a Korczak, su personal y los 200 niños del orfanato. Marchaban en fila a la Umschlagplatz con Korczak a la cabeza. Él nunca abandona a sus hijos, incluso hasta el final. Ellos fueron deportados a Treblinka, junto donde fueron asesinados. Un testigo describió la escena: "Los hijos andan en la línea de cuatro con Korczak a la cabeza. Sus ojos miraban hacia delante ... Esto no fue una marcha a los coches de ganado, pero en silencio, disciplinada protesta contra el asesinato. "

Korczak - Övertalar han den tyska militären? - Lågt av Sveriges Radio! - Handlar det om Korczak? Nej!

4 minuters långa klåperi i SRs regi kommer att finnas dessvärre i deras arkiv!

Från SR 

En man och ett barn i ghettot i Warszawa. Imorgon ska de till Treblinka. Hur tröstar man ett barn som är rädd för att somna när de nästa morgon ska till ett koncentrationsläger?

Publicerat måndag 5 augusti kl 00:10

DELA

Den 5 augusti 1942 deporteras den polsk-judiske barnläkaren och författaren Janusz Korczak till Treblinka. Han driver under kriget ett barnhem i Warszawas getto, och när barnen ska deporteras till koncentrationslägret och en säker död övertalar han den tyska militären att låta honom följa med dem.

Med: Fredrik Lundqvist och Erik Stenhammar

Manus: Stina Oscarson och Augustin Erba

Regi: Augustin Erba

Ljud och mix: Jan Cruseman

Den ovan markerade texten (tagen från Wiki) är det det enda sanna och verklighetstrogna i det 4 minuters långa programmet som sändes 71 år efter Janusz Korczaks död.

Felaktigheter

Barnen i Korczaks Barnhem Dom Sierot, skulle, liksom hela Warszawas judiska gettots befolkning på 300 tusen människor ovilkorligen deporteras till utrotningslägret Treblinka. Inget att göra med ett koncentrationsläger.

Deportationerna skedde från Umschlagsplatz. Dit förde man alltid folk under dagen, aldrig under natten som man antyder i Sveriges Radio.

Tågen avgick oftast mitt på dagen för att föra de dödsdömda till Treblinka innan det blev mörkt. I den tyska logistiken skulle alla vara döda samma dag och tågen, redan vid midnatt skulle återvända tomma till Warszawas getto, färdiga för att föra nästa last av de dödsdömda till Treblinka.

Påståendet att Korczak skulle "be att få följa med barnen" till Treblinka är löjligt. 

Det viktigaste är dock hela det fiktiva samtalet mellan Korczak och flickan. Där känner man inte igen Korczak! och där ligger det tyngsta i min kritik. Lågt, SR samt Stina Oscarson och Augustin Erba. Det duger det inte med ett hafsverk för att beskriva och hedra Janusz Korczak!

Tyvärr, så hamnar denna 4 minuters långa klåperi i SRs arkiv!

Tågen avgick oftast mitt på dagen för att föra de dödsdömda till Treblinka innan det blev mörkt. I den tyska logistiken skulle alla vara döda samma dag och tågen vid midnatt skulle återvända tomma till Umschlagplatz i Warszawas getto, färdiga för att föra nästa last av de dödsdömda.

Det farligaste är dock att hela programmet, den fiktiva historien där Janusz Korczak "ber nazisterna" att få följa med barnen till dödslägret Treblinka och osannolika samtalet mellan Korczak och flickan kommer att leva vidare. Stina Oscarsons och Augustin Erbas hafsverk om Janusz Korczak publiceras redan på andras hemsidor! Se nedan.

Hela den osanna historien uppdiktad av Sveriges Radio där Janusz Korczak "ber" nazisterna att få följa med barnen till utrotningslägret Treblinka har dessvärre redan fortplantats vidare! 

Korczak - 5 sierpnia, "Okolicznościowe" zdjęcia.

5 sierpnia 1942 roku i "Okolicznościowe" zdjęcia.

Ulica Sienna 16/Śliska 9 to dla wielu znany adres.
Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni wyjściem na Śliską 9 w kierunku na Umschlagplatz,

Tu była ostatnia siedziba Domu Sierot. Po polsku to się zdaje nazywa „podwójny adres”. Dwa wejścia, od strony dwóch ulic do tego samego budynku.

Mój ojciec, Misza Wasserman Wróblewski, opowiadał że do Domu Sierot wchodziło się zazwyczaj wejściem od ulicy Śliskiej. Zastanawiam się dlaczego? Czy boczne, tylne wejście było mniej narażone na lustrację patroli niemieckich rozmieszczonych wzdłuż granic getta? Nie było stąd widać muru granicznego getta z zasiekami z drutu kolczastego i pseudonormalnego życia?

Wyprowadzono ich z ostatniej siedziby Domu Sierot w getcie - gmachu Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy Sienna 16/Śliska 9.

Zostali wyprowadzeni do wagonów i deportowani do obozu śmierci Treblinka. Ja, przez kilka lat szukałem zdjęcia fasady tego domu - Śliska 9.

Przegladając zdjęcia do artykułu o barykadach powstanczych w 1944 roku znalazłem zdjęcie domów na Śliskiej. Nie jestem w 100 % pewny który to jest dom Śliska 9. Moja cyfra na zdjęciu, czyli identifikacja domu jest prowizoryczna!

5 sierpnia 1942 roku - za murami getta
Dziennik "Nowy Kurier Warszawski", informuje pod datą 5 sierpnia 1942 roku że powstało tzw. wesołe miasteczko na placu Krasińskich i warszawiacy będą wreszcie mieli miejsce beztroskiej rozrywki.

Placu Krasińskich. Karuzela - K, opisana przez Czesława Miłosza który jechał wraz z żoną Janiną z warszawskiego Mokotowa na Bielany w odwiedziny do pisarza Jerzego Andrzejewskiego. Huśtawki - H.

Właśnie ta karuzela opisana jest przez Czesława Miłosza który jechał podczas Powstania w Getcie w kwietniu 1943 roku. Jechał wraz z żoną Janiną z warszawskiego Mokotowa na Bielany w odwiedziny do pisarza Jerzego Andrzejewskiego. Tramwaj zatrzymał się przy ul. Długiej graniczącej z placem Krasińskich – tam żadnych pojazdów już nie wpuszczano. Miłoszowie musieli wziąć bryczkę, która dowiozła ich do kolejnego tramwaju jadącego na Bielany. Na placu Krasińskich, pomiędzy ulicą Świętojerską a miejscem, gdzie obecnie stoi pomnik powstańców Warszawy, Miłosz zobaczył coś, co nim wstrząsnęło. Kręciła się tam łańcuchowa karuzela, a obok stały huśtawki. Tego słonecznego dnia na plac Krasińskich przybyło wiele osób. en drastyczny kontrast – ginących samotnie Żydów oraz bawiących się obok Polaków. To zainspirowało przyszłego noblistę do napisania wiersza Campo di Fiori.

Wspomniałem Campo di Fiori
W Warszawie, przy karuzeli
W wiosenny wieczór pogodny
Przy dźwiękach skocznej muzyki.
Salwy za murem ghetta
Głuszyła skoczna melodia
I wzlatywały pary
Wysoko w pogodne niebo.

Czasem wiatr z domów płonących
Przywiewał czarne latawce
Chwytali skrawki w powietrzu
Jadący na karuzeli
Rozwiewał suknie dziewczynom
Wiatr od tych domów płonących
Śmiały się tłumy wesołe
W czas pięknej warszawskiej niedzieli.

Wiecej na:
http://jimbaotoday.blogspot.se/2012/10/korczak-i-ulica-sienna-w-warszawie.html

Inne zdjęcia to Umszlag widziany z ulicy Dzikiej i most kolejowy na Wisle, z Warszawy do Treblinki.

Wiecej na:
http://jimbaotoday.blogspot.se/2013/08/korczak-dom-sierot-sienna-16-sliska-9.html

Korczak - Dom Sierot - Sienna 16 - Śliska 9 - Który to jest dom? Moja cyfra prowizoryczna!

Po wojnie. Dom Sierot w oddali po lewej. To ulica Sienna 16, miejsce z którego Janusz Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali dnia 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni na Umschlagplatz, rampę kolejową Dworca Gdańskiego przy Stawkach.

Janusz Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni bramą przez budynek na ulicy Śliskiej 9 (pierwsza brama po lewej) na Umschlagplatz. Stąd zostali przewiezieni wagonami bydlęcymi do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostali zamordowani!

Dom Sierot - Gmach Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy - ulica Sienna 16/Śliska 9. Z tego miejsca Janusz Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali dnia 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni na Umschlagplatz, rampę kolejową Dworca Gdańskiego przy Stawkach.

Zostali podobno wyprowadzeni bramą przez budynek na ulicy Śliskiej 9. Na Umschlagplatz. Stąd zostali przewiezieni wagonami bydlęcymi do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostali zamordowani!

Jak wyglądała ulica Śliska 9. Pisząc o Domu Sierot, o jego ostatniej lokalizacji, pisze się często właśnie Sienna 16/Śliska 9.

Próbowałem od wielu lat odnalezc jakieś zdjęcie tego budynku od strony właśnie Śliskiej. Znalazłem przypadkowo analizując zdjęcia z Powstania Warszawskiego w 1944 roku.

A tak opisywał Korczak Dom Sierot pod koniec 1941 roku.

"Będziecie pamiętali wiele różnych dróg i ulic - i ulic Śliską, i ten dom, który nie jest nasz i my nie jesteśmy jego. [...]

Będziecie pamiętali przeprowadzkę i nieład pierwszych dni i tygodni, klasę ciemną na parterze, salę jasną na trzecim piętrze... A ci, którzy uczą się rysunku, będą pamiętali pokoik na strychu z nietynkowanym sufitem i czerwonymi ścianami, na których rozwieszone sto pięćdziesiąt obrazków.

Na drzwiach wejściowych był napis:

"Prosimy pana złodzieja, żeby nie łamał zamka, bo pokój jest pusty, zamknięty jedynie dlatego tylko, żeby goście kuchni ludowej nie zanieczyszczali podłogi".

Ile razy ktoś zobaczy garstkę wypalonych zapałek, przypomni sobie Alberta i zapyta:

- Z kim się ożenił? Ile ma dzieci/ jak powodzi się jemu - i czy został rysownikiem, czy robi coś innego?

Ile razy ktoś usłyszy wieczorem muzykę, przypomni sobie Lutka i jego piątkowe wieczorne koncerty.

A potem ustawią się w długiej kolejce wszyscy inni i wszystko inne.

Skrzynka znalezionych znalezionych rzeczy, sąd, gazetka sobotnia, plebiscyt, stopnie życzliwości, egzamin z czytania, książki, które przeczytał, zupę wojenną, która raz była smaczna, a trzy razy tak sobie - żydowska, gettowa, wojenna.

Wiele się zawsze zapominać będzie, jako nieciekawe i nieważne.

Ale wystawę sztuk pięknych i akademię malarstwa pod strychem całe życie pamiętać będą jej uczniowie."

Janusz Korczak, tekst do gazetki Domu Sierot: Będziecie pamiętać całe życie (pisane pod koniec 1941 roku).

Sienna 16 - Gmach Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy. Z tego miejsca Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni na Umschlagplatz,  rampę kolejową Dworca Gdanskiego przy Stawkach. Stąd zostali przewiezieni wagonami bydlecymi do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostali zamordowani!

Tak wyglądała ulica Śliska 9 po Powstaniu Warszawskim w sierpniu 1944 roku, Pisząc o Domu Sierot, o jego ostatniej lokalizacji, pisze się często właśnie Sienna 16/Śliska 9. Pierwszy dom z prawej na tym kolorowym zdjęciu to budynek Śliska 9.

Ulica Śliska w okresie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. 5 sierpnia 1942 z gmachu Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy Sienna 16/Śliska 9 zostali wyprowadzeni do wagonów i deportowani do obozu śmierci Treblinka, Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci. Byli wyprowadzeni przez bramę na ulicę Śliska 9 w kierunku na Umschlagplatz. Dwupiętrowy jasny dom  to Śliska 9. Dwa lata po deportacji Domu Sierot do Treblinki.

Ulica Śliska w okresie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. 5 sierpnia 1942 z gmachu Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy Sienna 16/Śliska 9 zostali wyprowadzeni do wagonów i deportowani do obozu śmierci Treblinka, Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci. Byli wyprowadzeni przez bramę na ulicę Śliska 9 w kierunku na Umschlagplatz. Dwupiętrowy jasny dom to Śliska 9. Dwa lata po deportacji Domu Sierot do Treblinki.

Ulica Śliska w okresie Powstania Warszawskiego w 1944 roku. 5 sierpnia 1942 z gmachu Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy Sienna 16/Śliska 9 zostali wyprowadzeni do wagonów i deportowani do obozu śmierci Treblinka, Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci. Byli wyprowadzeni przez bramę na ulicę Śliska 9 w kierunku na Umschlagplatz. Dwupiętrowy jasny dom  to Śliska 9. Dwa lata po deportacji Domu Sierot do Treblinki.

Sienna 16 z okresu po deportacji 5 sierpnia 1942 (dom pierwszy po z prawej). Stąd zostali wyprowadzeni na Umschlagplatz, rampę kolejową Dworca Gdanskiego przy Stawkach a następnie przewiezieni wagonami bydlęcymi do obozu zagłady w - Korczak, wychowawcy i 239 dzieci z Siennej 16. Na tym odcinku oddzielona drutem kolczastym po środku.

Warszawa 1941 rok. Ulica Sienna 16 gdzie mieścił się Dom Sierot jest zaznaczony*. 

Warszawa 1941 rok. Ulica Sienna 16 gdzie mieścił się Dom Sierot.

Warszawa 1952 rok. Ulica Sienna 16 gdzie mieścił się Dom Sierot. Obok budynku Domu Sierot widac podwórze domu na ul. Sliskiej 7. W maju 1952 do akcji wyruszyły tu pierwsze radzieckie koparki i po trzech latach 22 lipca 1955 roku do użytku oddano Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Wzniesiony czesciowo na terenie tzw. Małego Getta. 

Zdjęcie Luftwaffe z sierpnia 1944 roku. Na lewej stronie zdjęcia ulica Sienna i nr. 16  Barykada powstancza jest tuz obok ostatniej siedziby Domu Sierot dra. Korczaka. Na skrzyzowaniu ulic Wielkiej i Siennej widac druga barykade. Dwie inne barykady powstancze na równoleglej ulicy Sliskiej.  Barykady sa widoczne jak poprzeczne kreski. 

Ulice Sienna, Sliska i Wielka na parzedwojennym zdjęciu lotniczym centrum Warszawy z portalu  http://www.warszawa1939.pl/. Cala kwartera, trzy domy na ulicach Sienna-Wielka-Sliska zostaly zbombardowane przez Luftwaffe we wrzesniu 1939 roku. Porównaj z powyzszym zdjeciem.

Ostatnie niemieckie zdjęcia lotnicze centrum Warszawy przed Powstaniem Warszawskim zostały wykonane 22 lipca 1944 roku. Czyli dokładnie w drugą rocznice Gross Aktion w Warszawskim getcie i na kilka dni przez wybuchem powstania warszawskiego.  Czerwony kwadrat to dzisiejsze geanice PEKINu. Budynek  Sienna/Sliska jest zaznaczony gwiazda,

Kålfjäril, humla och blomfluga intar "den blåa middagen"

Kålfjärilen (Pieris brassicae) är en art i insektsordningen fjärilarsom hör till familjen vitfjärilar.

Framvingarna har svarta spetsar, bakvingarna har en svart fläck i framkanten. Honan har dessutom på framvingarna två runda svarta fläckar och ett svart streck vid bakkanten. Vingbredden är 55 till 65 millimeter.

Gul solblomfluga (Syrphus ribesii) 

är en blomfluga som tillhörsläktet solblomflugor. Blomflugor är medelstora till ganska stora tvåvingar (Diptera) med en kroppslängd från omkring 5 upp till 20 millimeter. Som namnet antyder så ser man dem ofta ätandes nektar och pollen från blommor. De kan ofta ses sväva (hovra) i luften i närheten av blommor, gärna flockblomstriga. 

Många blomflugor efterliknargetingfamiljen Vespidae eller honungsbin och humlor i sitt utseende. Detta efterliknande kallas mimikry, vilket innebär att ett djur har en skyddande likhet med ett farligt djur. Man tror att denna likhet i utseende med dessa gaddsteklar skyddar flugorna från attackerande fåglar och andra insektsätare.

Trädgårdssnylthumla Bombus (Psithyrus) barbutellus.  I Sverige finns 39 arter av humlor om man räknar in de nio arterna av snylthumlor. De vanligaste arterna i Sverige är ljus jordhumla(tidigare kallad lundhumla), hushumla, ljunghumla, ängshumla,trädgårdshumla och åkerhumla.

Małe getto i barykady Powstania Warszawskiego

Zdjęcie z Warszawy we wrzesniu 1939 roku. Wermacht na ul. Granicznej maszeruje w kierunku pl. Grzybowskiego i ulicy Twardej.

Zdjęcie z Warszawy we wrzesniu 1939 roku. Na lewej stronie zdjęcia kosciół Wszystkich Swietych i dom pl. Grzybowski 7. Domy obok, na ulicy Twardej nr. 1, 3, 5, tak jak i dom przy pl. Grzybowskim 7 są tylko ruinami. Kosciół Wszystkich Swietych stracił dach który na nowo połozono w czasie wojny i który prztrwał do Powstania Warszawskiego. 

Ostatnie niemieckie zdjęcia lotnicze centrum Warszawy przed Powstaniem Warszawskim zostały wykonane 22 lipca 1944 roku. Czyli dokładnie w drugą rocznice Gross Aktion w Warszawskim getcie i na kilka dni przez wybuchem powstania warszawskiego. 

Zdjęcia podobno zrobiono podczas lotu zwiadowczego samolotu typu Focke-Wulf Fw 189 Eule. Dzięki dobrej, bezchmurnej pogodzie powstały zdjęcia o wyjątkowo dobrej jakości. Na zdjęciach zrobionych (zob. poniżej) widać jednak cień innego samolotu. 

Kolejne niemieckie zdjęcia lotnicze centrum Warszawy to juz Powstanie Warszawskie. Widać na nich barykady i sukcesywne niszczenie Warszawy.  

Trochę przeswietlone zdjęcie Luftwaffe z 22 lipca 1944 roku. Na górze zdjęcia widać Dworzec Główny. W środku, przecinająca łukiem zdjęcie ulica Twarda. Na odgruzowanym terenie na prawo od Koscioła Wszystkich Swietych (Pl. Grzybowski 7  - Twarda 1) widać cień samolotu który nie jest FW 180 Fule. Pod Twarda, Królewska przechodzaca w Grzybowska i na samym dole Krochmalna.

Samolot FW 180 Fule. Podobny zostal zestrzelony przez powstanców.

Zarządzenie Komendanta Okręgu Warszawa AK z 3 sierpnia 1944 r.

.....
BARYKADY: Najważniejszą dzisiaj sprawą jest zbudowanie przez ludność każdego bloku- odpowiednich, naukowo opracowanych barykad. Istniejących nie znosić, lecz urządzić w nast. sposób: barykady budować wyłącznie z płyt chodnikowych. Układać je nie jak dotychczas bezładnie, lecz tylko płasko i wiązać tak jak cegły. Budować nie jak dotychczas- prostopadle na ulicy lecz tylko na skrzyżowaniach- skośnie od rogu do rogu, aby wokół bloków zagrożonych można było swobodnie cyrkulować. Daje to jeszcze oszczędność materiału. Przy murach domów pozostawiać dwie do trzech strzelnic dla stojących i tyleż dla leżących. Barykady muszą być porządnie budowane nie tylko dla bezpieczeństwa, ale i dlatego, że muszą być łatwe i szybko rozbieralne dla przepuszczania naszych samochodów zdobycznych, których przybywa. Barykady nie mogą leżeć w martwym polu obstrzału, szczególniej zaś przyścienne przełomy. Zewsząd trzeba robić próby dociągnięcia ich grubościennymi butelkami......

[płk Antoni Chruściel]

22 lipca 1944 roku. Kosciół Wszystkich Swietych i plac Grzybowski. W prawym, górnym rogu ulica Pańska. Widać cień dwóch wiez kosciola który wskazuje na godzine 12-ta. Dwie furmanki zakrecaja z ul. Twardej na plac Grzybowski w kierunku ulicy Granicznej.

Zdjęcie Luftwaffe z sierpnia 1944 roku. Na lewej stronie zdjęcia Dworzec Główny. Po prawej, przecinająca łukiem zdjęcie ulica Twarda. Miedzy Pańską, Bagnem i Twardą, Kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski. Po prawej stronie (górny róg zdjecia) strzałka w kierunku gdzie zaczynała sie ulica Chłodna która oddzielała Małe i Duze Getto. Widać cień wiezy koscioła który potwierdza godzinę z samolotowego zegara 3,15 po południu (lewy, dolny róg zdjecia).  Kosciół Wszystkich Swietych na placu Grzybowskim stracił swój dach.  Barykady powstańcze na Twardej i innych ulicach są widoczne jak poprzeczne kreski (zobacz opis na zdjeciu ponizej).

Zdjęcie Luftwaffe z sierpnia 1944 roku. Na lewej stronie zdjęcia ulica Sienna. Po prawej, przecinająca łukiem zdjęcie ulica Twarda. Miedzy Panska, Bagnem i Twarda, Kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski. Po prawej stronie ulica Prózna, plac Grzybowski i Twarda. Widać cień wizy koscioła który potwierdza godzine z samolotowego zegara 3,15 po południu.  Kosciół Wszystkich Swietych na placu Grzybowskim stracił swój dach.  Dwie barykady powstancze na Sienej (1 a-b), Pańskiej (2), Twardej (3) i innych ulicach sa widoczne jak poprzeczne kreski. Barykada 1 a jest tuz obok ostatniej siedziby Domu Sierot dra Korczaka. 1b - to róg barykady na skrzyzowaniu ulic Wielkiej i Siennej. 2 - ul. Pańska 20-22 przy plebani Koscióła Wszystkich Swietych. 3 - ulica Twarda, miedzy domem Twarda 4 i miejscem gdzie stał dom Twarda 1.

Wrzesień 1944. Barykada powstancza w poprzek Siennej (w kierunku Marszałkowskiej). Przed barykada ulica Wielka. W oddali widać róg ul. Zielnej. Batalion "Pięść" broni barykady na ul. Siennej przy skrzyżowaniu z ul. Wielką (widok w kierunku wschodnim). Po prawej stronie grupy, za sanitariuszką widoczne stojące butelki zapalające. W głębi widoczne kamienice Sienna 5/7, Sienna 3 i Sienna 1 (róg ul. Marszałkowskiej, zobacz zdjecie poniżej). 

Fotografia z Powstania Warszawskiego 1944 rok.  Ulica Sienna, róg ulicy Marszałkowskiej. Ludzie przebiegający ul. Marszałkowską pod ochroną barykady. Barykadę z płyt chodnikowych zbudowano pomiędzy budynkami Marszałkowska 121 i Sienna 1 (dom widoczny po prawej) oraz Marszałkowska 122. Na dalszym planie widoczna zamknięta barykadą ul. Sienna przy ulicy Wielkiej z budynkami Sienna 14 i Sienna 16. Kamienica Sienna 16 to ostatnia siedziba Domu Sierot Janusza Korczaka (do 5 sierpnia 1942 r.).

Zima 1942-1943. Mur getta. w poprzek Siennej i drut kolczasty wzdluz (widziane w kierunku zachodnim od Wielkiej i Marszalkowskiej). Przed murem ulica Wielka. W oddali widac domy na ul. Siennej 14 i 16 (Dom Sierot - widac po prawej stronie, za latarnia). 

Sienna 16 z okresu po deportacji 5 sierpnia 1942 (dom pierwszy po z prawej).  Stąd (wyjsciem na ul. Sliska 9)zostali wyprowadzeni na Umschlagplatz,  rampę kolejową Dworca Gdanskiego przy Stawkach a nastepnie przewiezieni wagonami bydlecymi do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostali zamordowani - Korczak, wychowawcy i 239 dzieci z Siennej 16. Na tym odcinku oddzielona drutem kolczastym po środku. 

Wrzesień 1944. Barykada powstańcza w poprzek Siennej (1-a na zdjeciu samolotowym, tu widziane w kierunku zachodnim od ulicy Wielkiej). Po prawej stronie widac domy na ul. Siennej 14 i 16. Pod nr. 16 był Dom Sierot Janusza Korczaka. Nie ma już drutu kolczastego wdłuż ulicy

Zima 1943-1944. To samo skrzyżowanie. Mur getta. w poprzek Siennej (widziane w kierunku zachodnim od Zielnej i Marszalkowskiej). Przed murem ulica Wielka. W oddali widac domy na ul. Siennej 14 i 16.

Zdjęcie z wyzwolonej Warszawy w marcu 1945 roku. Na prawej stronie zdjęcia kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski. Domy na ulicy Twardej, pl. Grzybowskim i sam kosciół są tylko ruinami. Barykada powstancza na Twardej przebiegała tam gdzie jest cyfra 1 wskazująca gdzie stał dom Twarda nr. 1

Plac Grzybowski 1945 - ruiny kościoła, na zdjęciu Jolanta Zawadzka (Kolczyńska) 'Klara' łączniczka zgr. Chrobry II.

Kosciół Wszystkich Swietych i pl. Grzybowski po walkach w 1944 roku.