Wednesday, April 10, 2019

Zog nit keyn mol - Nie mów nigdy, że to twój ostatni krok - Never Say (this is the end) - Poem by Hirsch Glik

Mordechaj Anielewicz - ledaren av Warszawa Getto Upproret (vänster), hans profil i Warszawa Gettos Hjältar monumentet och de två hebreiska bokstaver i ordet Malachi, en ängel som Mordechaj Anielewicz använde när hans skrev under brev - מ.י



זאָג ניט קיין מאָל, אַז דו גייסט דעם לעצטן וועג,
כאָטש הימלען בלײַענע פֿאַרשטעלן בלויע טעג.
קומען וועט נאָך אונדזער אויסגעבענקטע שעה –
ס׳וועט אַ פּויק טאָן אונדזער טראָט: מיר זײַנען דאָ!

This poem by Hirsh Glik is sung at memorial meetings for martyred Jews. It speaks of the courage of
 those whose blood was spille.


זאג ניט קיין מאל אז דו גייסט דעם לעצטן וועג
כאטש הימלען בלייענע פארשטעלן בלויע טעג
קומען וועט נאך אונדזער אויסגעבענקטע שעה
ס'וועט א פּויק טאן אונדזער טראט – מיר זיינען דא
פון גרינעם פּאלמען־לאנד ביז ווייטן לאנד פון שניי
מיר קומען אן מיט אונדזער פּיין מיט אונדזער וויי
און ווו געפאלן ס'איז א שפּראץ פון אונדזער בלוט
שפּראצן וועט דארט אונדזער גבורה אונדזער מוט
ס'וועט די מארגן־זון באגילדן אונדז דעם היינט
און דער נעכטן וועט פארשווינדן מיטן פיינט
נאר אויב פארזאמען וועט די זון אין דער קאיאר
ווי א פּאראל זאל גיין דאס ליד פון דור צו דור
דאס ליד געשריבן איז מיט בלוט און ניט מיט בליי
ס'איז ניט קיין לידל פון א פויגל אויף דער פריי
דאס האט א פאלק צווישן פאלנדיקע ווענט
דאס ליד געזונגען מיט נאגאנעס אין די הענט
טא זאג ניט קיין מאל אז דו גייסט דעם לעצטן וועג
כאטש הימלען בלייענע פארשטעלן בלויע טעג
קומען וועט נאך אונדזער אויסגעבענקטע שעה
ס'וועט א פּויק טאן אונדזער טראט – מיר זיינען דא



Zog nit keyn mol az du geyst dem letstn veg,
Khotsh himeln blayene farshtein bloye teg.
Kumen vet nokh undzer oysgebenkte sho -
S'vet a poyk ton undzer trot - mir zaynen do!

Fun grinem palmenland biz vaysn land fun shney,
Mir kumen on mit undzer payn, mit undzer vey,
Un vu gefain s'iz a shprits fun undzer blut,
Shprotsn vet dort undzer gvure, undzer mut.

S'vet di morgnzun bagildn undz dem haynt,
Un der nekhtn vet farshvindn mitn faynd,
Nor oyb farzamen vet di zun in dem kayor -
Vi a parol zol geyn dos lid fun dor tsu dor.

Dos lid geshribn iz mit blut un nit mit blay,
S'iz not keyn lidl fun a foygl af der fray,
Dos hot a fold tsvishn faindike vent
Dos lid gezungen mit naganes in di hent!


To zog nit keyn mol az du geyst dem letstn veg,
Khotsh kimlen blayene farshtein bloye teg,
Kumen vet nokh undzer oysgebenkte sho -
S'vet a poyk ton undzer trot - mir zaynen do!




DO NOT EVER SAY

Never say you are going on your final road,
Although leadened skies block out blue days,
Our longed-for hour will yet come
Our step will beat out - we are here!

From a land of green palm trees to the white land of snow
We arrive with our pain, with our woe,
Wherever a spurt of our blood fell,
On that spot shall spurt forth our courage and our spirit.

The morning sun will brighten our day
And yesterday will disappear with our foe.
But if the sun delays to rise at dawn,
Then let this song be a password for generations to come.

This song is written with our blood, not with lead,
It is not a song of a free bird flying overhead.
Amid crumbling walls, a people sang this song,
With grenades in their hands.

So, never say the road now ends for you,
Although skies of lead block out days of blue.
Our longed-for hour will yet come -
Our step will beat out - we are here!



Nie mów nigdy, że to twój ostatni krok,
Dni pogodne kryje w sobie ciemny mrok.
Jeszcze przyjdzie dzień stęskniony naszych snów,
I zadudni krok nasz – my jesteśmy znów.

Od ziem palmowych, aż po kraj gdzie wieczny śnieg,
Bólem naszym milionowym jęczy wiek.
Tam gdzie padły ślady umęczonej krwi,
Mocą naszą wstanie życie nowych dni.

Jutrzenka złota nam rozjaśni każdy dzień,
Przeszłość zniknie z wrogiem jak koszmarny sen.
A jeśli słońce zwalczy świt i złoty wschód,
Niech hasłem pieśń ta będzie aż po wszystek ród.

Krwią z naszych serc zroszony jest ten śpiew,
To nie jest pieśń ptaszyny pośród drzew.
Walcząc z wrogiem pośród padajacych wrót,
Z wiarą w jutro śpiewał słowa te nasz lud.

Więc, nie mów nigdy, że to twój ostatni krok,
Dni pogodne kryje w sobie ciemny mrok.
Jeszcze przyjdzie dzień stęskniony naszych snów,
I zadudni krok nasz – my jesteśmy znów.



Rysk filmmelodi
https://my.mail.ru/mail/avr56/video/301/5894.html