Tu była ostatnia siedziba Domu Sierot. Po polsku to się zdaje nazywa „podwójny adres”. Dwa wejścia, od strony dwóch ulic do tego samego budynku.
Mój ojciec, Misza Wasserman Wróblewski, opowiadał że do Domu Sierot zazwyczaj wchodziło się zazwyczaj od ulicy Śliskiej.
Zastanawiam się dlaczego? Czy boczne wejście było mniej narażone na lustrację patroli niemieckich rozmieszczonych wzdłuż granic getta? Nie było stąd widać muru granicznego getta z zasiekami z drutu kolczastego i pseudonormalnego życia?
 |
| To ulica Sienna, przedzielona drutem kolczastym. Tu przebiegała granica getta. |
Z domu przy Śliskiej-Siennej oddział niemiecki siłą wyprowadził Korczaka i jego wychowanków na Umschlagplatz. Marek Rudnicki, opowiadał mi kiedyś w Paryżu, że szedł z Korczakiem od Siennej aż do bramy Umschlagu. Wspominał: „Ta droga z Siennej przez Leszno, Karmelicką, Dzielną, Zamenhofa do ulicy Stawki wydawała się bardzo długa”.
 Ruiny kamienic między ulicą Sienną a Śliską widziane od ulicy Wielkiej. Od lewej: Śliska 3 (ściana boczna), Śliska 6/8, Śliska 4 i fragment budynku Śliska 2. Zdjęcie z okresu istnienia getta warszawskiego, sądząc po białych opaskach na rękawach osób na zdjęciu. |
 |
| Dom Sierot na Siennej 16 po wojnie, podczas budowy PEKINu. |
 |
Sienna 16 - Gmach Tow. Pracowników Handlowych m. Warszawy. Z tego budynku Korczak, dziesięcioro wychowawców i 239 dzieci zostali 5 sierpnia 1942 wyprowadzeni na Umschlagplatz, a stamtąd na rampę kolejową obok Dworca Gdańskiego przy Stawkach. Potem zostali przewiezieni wagonami bydlęcymi do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostali zamordowani!
|
Warszawa, 4 sierpnia 1942 roku, Korczak patrzy na ulice Sienna przez która, podzielona drutem kolczastym przebiegała granica getta.
