 |
21 marca. Dzisiaj Światowy Dzień Poezji. Dlatego publikuję sławne zdjęcie Korczaka "Mały kolega czyta starszemu koledze..." i urywek z książki Jurek Snopek (Jurka Snopka) i mojej z tej okazji. Korczak na zakończenie wspomnień z kolonii pisze:
„Jeśli tym stu pięćdziesięciu dzieciom społeczeństwo nie może dać nic więcej prócz wzorzystego snu, to jednemu z nich zabezpieczyć powinno troskliwą opiekę: jest—to jedenastoletni poeta żargonowy, Ojzer Płocki; chodził do Talmud-Tory, a że ojciec teraz więcej kaszle, a mniej ma sił do pracy, więc chłopiec musi pracować wraz z siostrą i małym bratem.
Oto treść dwóch jego wierszy:
Cieszą się dzieci, że wracają do domu, aby zieleń lasu zamienić na wilgotne ściany. Kwiaty śmieją się do słońca, ale czeka je zima, gdy zwiędną.
Pracuje kowal dzień i noc; młot nie odpoczywa w jego rękach. Młot dzwoniąc mówi do kowala: uwolnij się z niewoli, rozerwij swe więzy, pracuj aby zmienić tę noc. Ale kowal nie rozumie tego dzwonu; nie rozumie słów młota—i dalej żyje, jak dawniej żył. Jeśli tym stu pięćdziesięciu dzieciom społeczeństwo nie może dać nic więcej prócz snu, to jemu dać powinno — szkołę, gdzieby mógł się kształcić.”
