 |
| Janusz Korczak i Stefania Wilczyńska przyjeżdżali zazwyczaj na kolonie w Gocławku pociągiem. Bursiści, wychowawcy i dzieci natomiast tramwajem 24 do pętli Gocławek. Pętla tramwajowa “Gocławek” (czerwona kropka po lewej stronie) powstała u zbiegu ulic Grochowskiej i Olszynki Grochowskiej w związku z utworzeniem linii nr 24 łączącej Gocławek z Placem Trzech Krzyży. Ta droga od pętli tramwajowej była dłuższa niż od stacji kolejowej w Wawrze, ale komunikacja tramwajowa była tańsza od kolejowej. Droga też była milsza, bo szło się wśród pachnących pól, jak opowiadali moi rodzice. |
Tereny Huty Szkła (niebieska kropka na mapie) były terenem ustawicznych dziecięcych poszukiwań barwnych ułamków szkła różnych kolorów w rozmaitych odcieniach. Kwitł handel wymienny i kolekcjonerstwo. Najbardziej cenione były czerwone!
Jestem niemal pewny że te kawałki szkła, kolekcje, zawędrowały do szufladek dzieci Domu Sierot na Krochmalnej w Warszawie.
Gazeta Wawerska, sobota, 15 listopada 2025
Naprzeciwko wylotu Kościelnej (obecnie ul. Paprociowa) na ulicę Niepodległości (obecnie ul. Żegańska) po Hucie Szkła „Wawer” M. Szpitbaum i Bracia (potem Hita Goldmanowej), działającej od 1909 roku pod adresem Kaczy Dół Poczta Praga, i zatrudniającej ok. 50 robotników, pozostały już tylko osmalone ceglane ściany jakiegoś małego, parterowego budynku oraz pokłady szklanych odpadów. Były one terenem ustawicznych dziecięcych poszukiwań barwnych ułamków szkła różnych kolorów w rozmaitych odcieniach. Kwitł handel wymienny nimi i kolekcjonerstwo. Najbardziej cenione były czerwone, jako że było ich najmniej i znajdowano je rzadko. Dodatkową atrakcją było odnajdywanie różnokształtnych sopli i buł szklanych różnej wielkości. Ułamki szkła barwnego pochodziły prawdopodobnie z pierwszego okresu działalności Huty w latach 1909–1914. Wówczas bowiem produkowano „słoje, szkła do lamp itp.”. Właśnie klosze i to, co Berger określa skrótem „itp.” mogły być intensywnie różnokolorowe. Józef Kociszewski (1907) był w Hucie dozorcą od 1932 do 1938 roku, i twierdzi że produkowano tam butelki apteczne i monopolowe. Wskazują na to również znajdowane w całości jak i we fragmentach różnokształtne i rozmaitej pojemności butelki.
Jestem niemal pewny że te kawałki szkła, kolekcje, zawędrowały do szufladek dzieci Domu Sierot na Krochmalnej w Warszawie.
Gazeta Wawerska, sobota, 15 listopada 2025
Naprzeciwko wylotu Kościelnej (obecnie ul. Paprociowa) na ulicę Niepodległości (obecnie ul. Żegańska) po Hucie Szkła „Wawer” M. Szpitbaum i Bracia (potem Hita Goldmanowej), działającej od 1909 roku pod adresem Kaczy Dół Poczta Praga, i zatrudniającej ok. 50 robotników, pozostały już tylko osmalone ceglane ściany jakiegoś małego, parterowego budynku oraz pokłady szklanych odpadów. Były one terenem ustawicznych dziecięcych poszukiwań barwnych ułamków szkła różnych kolorów w rozmaitych odcieniach. Kwitł handel wymienny nimi i kolekcjonerstwo. Najbardziej cenione były czerwone, jako że było ich najmniej i znajdowano je rzadko. Dodatkową atrakcją było odnajdywanie różnokształtnych sopli i buł szklanych różnej wielkości. Ułamki szkła barwnego pochodziły prawdopodobnie z pierwszego okresu działalności Huty w latach 1909–1914. Wówczas bowiem produkowano „słoje, szkła do lamp itp.”. Właśnie klosze i to, co Berger określa skrótem „itp.” mogły być intensywnie różnokolorowe. Józef Kociszewski (1907) był w Hucie dozorcą od 1932 do 1938 roku, i twierdzi że produkowano tam butelki apteczne i monopolowe. Wskazują na to również znajdowane w całości jak i we fragmentach różnokształtne i rozmaitej pojemności butelki.
