Taki bardzo specjalny obraz Zdzisława Lachura z serii Ghetto Warszawskie. Tutaj trochę rozjasniony.
Patrząc na ten obraz z odległości dwóch metrów widoczna jest własciwie ciemna chmura.
Lachur studiował malarstwo i grafikę w latach 1945-1950 w krakowskiej ASP pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa. Równolegle współtworzył w Katowicach studio filmowe, zrazu zajmujące się filmami animowanymi i plakatem propagandowym, w 1947 przekształcone w Eksperymentalne Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej, istniejące do dziś. W 1955 wziął udział w Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale, prezentując na niej obraz i rysunki o tematyce żydowskiej i okupacyjnej. Ta tematyka dominuje odtąd w jego twórczości. Przedstawienia Holocaustu, walk w getcie warszawskim, a także charakterystycznych motywów obrzędowych oraz typów żydowskich składają się na wielki cykl ekspresyjnych, dramatycznych prac malarskich i rysunkowych. W kręgu zainteresowań artysty znalazły się także motywy biblijne, a od lat 80. również wątki z życia Chrystusa, Marii, apostołów. Równolegle podejmował tematy takie, jak dynamiczne wizerunki koni oraz problemy społeczne, jak alkoholizm i prostytucja. Artysta wiele wystawiał, jego twórczość jest reprezentowana w licznych muzeach, zwłaszcza związanych z pamięcią o wojnie i Zagładzie, jak Żydowski Instytut Historyczny i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, w Instytut Yad Vashem w Jerozolimie, Muzeum w Haifie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Muzeum Holocaustu w Paryżu. W 1979 został odznaczony medalem Instytutu Yad Vashem „w uznaniu jego twórczości malarskiej poświęconej narodowi żydowskiemu”. Od końca lat 90. artysta ograniczył swój udział w życiu artystycznym i publicznym.
