1 grudnia 1939 roku weszło w życie rozporządzenie nakładające na wszystkich Żydów (od 10. roku życia) obowiązek noszenia na prawym rękawie białej opaski z naszytą niebieską gwiazdą Dawida - Aresztowanie Janusza Korczaka.

1 grudnia 1939 roku weszło w życie rozporządzenie nakładające na wszystkich Żydów (od 10. roku życia) obowiązek noszenia na prawym rękawie białej opaski z naszytą niebieską gwiazdą Dawida. Nakaz ten dotyczył całego Generalnego Gubernatorstwa, a jego celem było publiczne wyodrębnienie Żydów z reszty społeczeństwa i oznaczanie ich jako przeznaczonych do stygmatyzacji.

Za niestosowanie się do nakazu groziły surowe kary, w tym więzienie, grzywna lub obie.
Janusz Korczak został aresztowany w listopadzie 1940 roku za nienoszenie opaski z gwiazdą Dawida. Korczak bez opaski zjawił się w urzędzie niemieckim po odbiór wozu zarekwirowanych przez Niemców kartofli. Po kilku tygodniach zwolniono go z Pawiaka.

Igor Newerly tak opisał to zdarzenia:

"Hitlerowscy urzędnicy zaskoczeni, że jakiś Polak,
wojskowy, upomina się o kartofle dla żydowskiego
sierocińca, zaczęli go indagować.

- Właściwie co to pana obchodzi ?
- Jestem lekarzem
- Pięknie, niech pan leczy polskie dzieci, nie jest pan przecież Ż y d e m.
- Owszem, jestem Ż y d e m.
- Dlaczego w takim razie chodzisz bez opaski?
- Tego piętna, znaku pohańbienia, nie mogę uznać.

Wzięli na Pawiak, wozili do gestapo w Alei Szucha na badania."

I. Newerly, Żywe wiązanie, Warszawa 1966, s. 397